Coffee Talk İncelemeler

Janra yaratan oyunlardan. "Görsel Roman" türü genelde RPG olmaya çok meyillidir, diyaloglarla romanı ilerletirsiniz. Burada ise hiçbir diyalogda size tercih hakkı sunulmuyor, hatta sadece ismini verebildiğiniz karakteriniz sizin adınıza konuşuyor ve bir kişiliği var ama hikâyeyi müşteri siparişleri ile şekillendirebiliyorsunuz. İlginç bir mekanik, onun haricinde oyun aslında bir "altyazı okuma simülatörü". Konsepti biliyoruz; Coffee Talk, müdavimimiz Freya'yı merkeze alıyor görünse de bence esas ana hikâye diyebileceğimiz yoğunluk sonradan yeni müşterilerimiz olan Lua ve Baileys'inki. Zaten hikâyedeki ilk kırılma da onlarda yaşanıyor. Doğru veya yanlış içecekleri servis ederek her karakterin kendi yan hikâyesini şekillendiriyorsunuz. Örneğin romanını bitirmek için uzun süre uykusuz kalan Freya espresso istediğinde ona espresso yerine uykusunu getirecek bir içecek vermek, hikâyeyi tamamen bambaşka yöne götürüyor. İkinci temel yan hikâye de Rachel ve tutucu babasınınki fakat o yöne seyir etmesini beklemezdim. Çok gelenekçi bir mesaj vererek bitti, adeta "Kırın dizinizi, babanızın yanında oturun!" der gibi... Biraz yaratıcısı Mohammed Fahni Hasni'nin dünya görüşüne dayanıyor olabilir; yine de, bildiğim kadarıyla ilk oyundan sonra vefat ediyor ve Coffee Talk'ın devamı, Tavern Talk hatta Vampire Therapist gibi oyunlar kendisinin elinden çıkamıyor. Bu nedenle tadında bırakıp devam oyununa bakmak istemiyorum lakin kesinlikle rehberlere bakılmadan, yaratıcılık konuşturularak deneyimlenmesi gereken, bolca sanatçı karakter barındıran ve sanatsal kaygıları olan, gündelik oyun algınızdan uzak bir tecrübe olduğu için size; denemenizi öneririm...

dolarla alıncak oyun değil

musterilerimle sohbet etmek onlarin hikayelerini dinlemek ve onlara icecek hazirlamak asiri keyifliydi fakat baileysin ilk latte artimi zorbalamasi hic hos degildi. bi daha kimseye latte art yapmadim :(