The Search İncelemeler

Bence gayet güzel bir oyun zaman öldürmek için birebirdi. Eğer 2-3 liraya ne yapılır derseniz en kullanışlı şekilde hakkını verdiğini düşünüorum.

In the first few minutes, I thought that the game was boring but then I realized I cannot stop playing and the more I continue to play I loved this game. As a person who loves philosophy, I really enjoyed it and after finishing this little game now i wanna read Joseph Campell all over again.

Gizli nesneleri bul oyununa bu kadar anlam yükleyen arkadaşlara gülüyorum. Yazı okumak isteyen gitsin, kitap okusun, daha anlamlı olur. Oyunda bulmacadan eser yok... Basit ve Kısa, 40 dakikalık oyun mu olur? -geri iade!

Yürüme simülatörü olması gerekirken point&click olmaya çalışmış ama onu da becerememiş. Ortam fazla güzel sayılmaz veya belki beğenen çıkar ama bahsettiğim durum oynanabilirliği inanılmaz boktan bir hale getiriyor. Yürürken 4 yöne birden ayrı ayrı bakabilmek ve sahnelerdeki etkileşilebilir nesnelerin azlığıyla üzerinde ne kadar az çalışıldığını belli ediyor. Denemeye değmeyecek bir oyundur.

-Oyun olarak değerlendiren insanlar için- Baba şimdi bu nasıl bi oyun biliyo musun? Yürüyosun, not topluyosun anladın mı, notları okuyosun ama kafa açan şeyler okumasan da olur yani, ben okudum hiçbir şey anlamadım mesela, ondan sonra sağda solda fırça var tuval var onları topluyosun, tuvali boyuyosun işte neyse resim yapıyorsun ve ALLAH'IN HİKMETİNE BAKINIZ Kİ resmin içine giriyosun, bunu bikaç kere yaptıktan sonra oyun bitiyo anasını satayım!!1bir. Yani kesinlikle 8 lira falan etmez bu ne, zamana yazık, püüü!!1bir. - - - ... ... ... Gittiler mi? Tamam o zaman şimdi sanatın ve felsefenin ne olduğunu bilen insanlarla baş başa konuşalım. Bu yapımın bana düşündürdüklerini aktarmaya çalışacağım sadece, yoksa %100 geçerlilik gibi bir iddiam kesinlikle yok. [i]Öncelikle bu ürüne oyun demek istemiyorum, bu daha çok insanlara bir şeyler düşündürmeyi amaçlayan bir yapım. Oyun deyince genelde insanların aklına gelen klasik level atlayayım, altın toplayayım, kahraman olayım gibi şeylerdir ve bu yapımda böyle bir anlayış yok. (O yok bu yok ne var yahu o zaman kardeşim diyecek kişileri bir alt paragraflara doğru alalım). Dolayısıyla daha başlangıçtan itibaren, yapısından / seslenmeyi seçtiği hedef kitlesinin küçüklüğünden ötürü genele hitap etmediğini söyleyebiliriz.[/i] Şimdi incelemeye yapımın ismiyle başlayalım. "The Search" yani "Arayış". Arayış nedir? Bu çok özel bir kelime. İnsan ne zaman bir şey arar? En basit mantıkla bir şeylerin eksikliğini fark ettiği zaman, değil mi? Günlük hayat üzerinden düşünün. Telefonumuzu, anahtarımızı nereye koyduğumuzu hatırlayamadığımızdan ötürü onları sık sık ararız. Şimdi bunun perspektifini genişletin. İnsanlar ne arar? Belki geleceklerini şekillendirmeden önce, ilgi alanlarının neler olduklarını keşfetmeye çalışırlar. Sevdikleri şeyleri ararlar. Üste para verseler, sevmediğimiz/ ilgimizi çekmeyen bir konunun peşine düşmek istemeyiz çünkü zaman kaybı ve emek israfı olarak düşünürüz. Veya bir kaybın ardından, kendimizi toparlayabilmenin yollarını arayabiliriz. Yalnız olan kendine yoldaş, dertli olan derdine çare, üzüntülü olan kendine mutluluk arar. Peki, bir an için bütüüüüün her konuda olabilecek bu arayışların bittiğini düşünün. Artık hiçbir şeye ihtiyacınız yok. Tamamlanmışsınız. Her şeyi biliyorsunuz. Ne olurdu dersiniz? Ben söyleyeyim berbat olurdu. Çünkü hiçbir şeye gereksinim duymuyor olmak başlangıçta kulağa çok pozitif bir şey gibi gelse de, aslında hiç öyle değil. Kimler hiçbir şeye ihtiyaç duymaz? Ölüler, çünkü artık onların herhangi bir isteğine hizmet edebilecek hiçbir şey yoktur, çünkü onlar artık isteyemezler. Dolayısıyla hiçbir şey istemeyen, hiçbir şey aramayan, hiçbir şeyin peşinde koşmayan insan, nefes alıyor olsa bile ruhen ölüdür; gibi bir yorum getirebiliriz. Çünkü yaşamak ve nefes almak birbirinden farklı şeylerdir. Bu noktadan hareketle, oyunda ne yaptığımıza gelelim. Oyun bu arayışı bir sanat üzerinden, resim yapma üzerinden anlatmış. Bulduğumuz yazılı notlarda ve çektiğiniz fotoğraflarda felsefik, kendimizi ve ne istediğimizi sorgulamaya iten cümleler ve yorumlar yer alıyor. Başlar başlamaz gözümüze sokulan posterde bir sanat eserinin nasıl yaratıldığı 3 aşamaya bölünerek anlatılıyor. Bunlar; 1) Bir fikir yakalamak. [i](Oyunda bunu kamera ile yapıyoruz)[/i], 2) Gerçek dünyaya uygun bir form kazanabilmesi için o fikri "rafine etmek". [i](Bunun için "çakmak" kullanıyoruz - burada "Yakmak" eylemi çok anlamlı, sanat acıdan doğar ve acı da canımızın yanmasıdır. Bağlantılı olarak olgunlaşmak konusunda Mevlana'nın "hamdım-piştim-yandım" sözünü de hatırlayabiliriz.)[/i] ve son olarak, 3) Gerçekliği yaratmak. [i](Bunda da fırça kullanıyoruz haliyle :) )[/i] First person bakış açısıyla oynuyoruz ve hatırlayabildiğim kadarıyla herhangi bir insan figürü yer almıyor. Bu da, bana kalırsa şayet, yine malum arayışın insanın sadece kendi içine bakarak başlayabileceğini gösteriyor. Evet dışarıdan ve seni çevreleyen şartlardan iyi/ kötü etkilenirsin, sana ilham veren bir şeyle karşılaşırsan ilham alırsın vb, ama en nihayetinde, kendinle / hayatınla "ne yapmayı seçeceğin" konusunda, bu sorunun cevabını sadece kendi içine bakarak bulabilirsin. Zaten biraz düşünen bir insan aklının sık sık hangi konulara gittiğini kendi kendine de gözlemleyerek keşfedebilir. Oyun da bizi kendi adımıza bu büyük keşfi yapmaya çağırıyor. Yaklaşık yarım veya bir saatlik oynama süresi esnasında üzerinde düşünülecek bol bol simgeye yer verildiğini söyleyebiliriz. Ayrıca Carl G. Jung, Joseph Campbell gibi isimlerden alıntılara yer verilerek yine insanın kendini arayıp bulmasına vurgu yapılmış. Ha elbette bu yabancı bir yapım ama sanmayın ki bu kültürde kendini arayış yer almıyor :) Son söz niyetine şu dizelere yer vererek incelemeyi bitirmek istiyorum: [code][i]Hararet nardadır sacda değildir Keramet baştadır tacda değildir Her ne arar isen kendinde ara Kudüs'te Mekke'de hacda değildir[/i][/code]