BioShock™ Remastered İncelemeler

Oynanır ya

İlk BioShock’u 2015’te bitirmiş ve büyülenmiştim. Rapture’un çöküşe geçmiş ütopik atmosferi beni fazlasıyla etkilemişti. Bu yüzden Remastered sürümünü heyecanla açtım ama açık söylemek gerekirse, o ilk deneyimin tadını alamadım. Yer yer sıkıldım, o eski büyüyü hissedemedim. Rapture hâlâ görsel olarak etkileyici. Andrew Ryan’ın “özgürlük” üzerine kurduğu şehir, karanlık ve çürümüş haliyle bile merak uyandırıyor. Hikâyede yer alan karakterler – Big Daddy’ler, çılgın doktorlar, sanat delileri – oyunu diri tutuyor. “Would you kindly?” gibi unutulmaz anlar ise hâlâ etkileyici. Oynanış kısmı ise biraz inişli çıkışlı. Görevler genellikle birkaç bölge arasında gidip malzeme toplamakla geçiyor, bu da aynı mekanları tekrar tekrar gezmeyi zorunlu kılıyor. Özellikle sonlara doğru [spoiler]Big Daddy olup o ağırlığı hiç hissedememek, hayal kırıklığıydı.[/spoiler] Remastered sürümü grafiksel olarak büyük bir fark yaratmıyor. Görseller temiz ve atmosfer güçlü, ama “yenilenmiş” hissi çok da baskın değil. Silah ve Plasmid çeşitliliği oynanışı renkli tutuyor, çatışmalar çoğu zaman keyifli geçiyor. İlk kez oynayacaksanız kaçırmamanız gereken bir klasik. Daha önce oynayanlar içinse biraz nostalji, biraz da hayal kırıklığı olabilir. Ama Rapture’un gizemli sularında bir kez daha dolaşmak, her şeye rağmen hâlâ özel bir his.

Hem oynanışı hem Rapture çok güzel, sonunda şaşırtıyor biraz.

BioShock 2 benim en sevdiğim Birinci Şahıs Nişancı oyunlarından biri oldu. Genel olarak oyuncular ilk BioShock oyununu ikinciye göre daha başarılı bulsa da aynı şey benim için geçerli olmadı. BioShock 2 genel olarak ilk oyun ile benzer olsa da BioShock 2, ilk oynun üzerine bir şeyler eklemeyi başarmış. Atmosfer olarak da BioShock 2, ilk oyundaki muazzam Rapture atmosferini korumayı ve hatta onu geliştirmeyi başarmış. Bu oyunda farklı bir konsept izlenmiş ve ilk oyunda korku ile izlediğimiz Koca Babalardan birini bu oyunda kontrol ediyoruz. Ayrıca bu oyunun başlangıcı ilk oyundan 2 sene öncesini anlatıyor, daha sonradan hikaye ilk oyunun 8 sene ilerisini konu almaya başlıyor. Oyunun eleştirilecek noktaları ise ilk oyundan sonra "çok büyük" olarak nitelendirilecek bir yenilik getirmemesi ve ilk oyun ile aynı yerde geçmesi şeklinde değerlendirilebilir. İlk oyun ile aynı yerde geçmesi benim için bir eksi değil, çünkü ben Rapture atmosferini çok sevmiş ve ilk oyunda o atmosfere doyamamıştım. Ancak oyuncuların birçoğu geliştiricilerin ilk oyundaki harita ile aynı haritayı ikinci oyuna ekleyerek kolaya kaçtıklarını ve artık Rapture'dan sıkıldıklarını belirtmişler. Haksız da sayılmazlar açıkçası, herkes Rapture atmosferini benim kadar sevmemiş olabilir. Ayrıca ilk oyundaki kadar olmasa da yine bu oyunun hikaye anlatımı da açıklayıcılık konusunda biraz zayıf, sağda solda bulunan kayıtları bulup dinlemedikten sonra hikayenin tamamını anlamak biraz zor. Daha fazla uzatmadan oyunun hikayesini anlatmaya başlayayım, incelemede oyunu oynamayanlar için hikayedeki heyecanı ortadan kaldıracak bilgiler olduğunun uyarısını da bir kere daha yapayım.

Oyun dünyasının en abartılan ve içi boş oyunlarından biri herhalde. Oyuna 3 defa baştan başlayıp toplamda 4 saat gibi süre oynamama rağmen hiçbir şekilde ne oynanış ne de hikayesel anlamda derinlik hissettirebilmiş bir oyun değil. Bu oyundan esinlenilmiş olan Bendy serisi bile her yönden çok daha iyi bir seri olmayı başarabilmişken Bioshock yanında aşırı bayat kalıyor.