Batman: Arkham Asylum Game of the Year Edition İncelemeler

Sikicem jokerini de amk şimdi gözümü kapatınca lanet suratı önüme geliyor picin

Hikayesi ve oynanışı çok güzel ama hastane içimi daralttı.

Hikayesi,bölüm tasarımları,oynanışı ve karakterleri ile 10 üzerinden 8.5 luk bir oyun. Oynayın bu kurda daha ucuza daha iyi oyun bulamazsınız.

Batman Arkham serisinin ilk oyunu Arkham Asylum oyun sektörünün mihenk taşlarından birisi. Sadece bir süper kahraman oyununun nasıl olacağını göstermekle kalmıyor, o güne kadar çizgi roman, film ve dizi uyarlamalarının sadece popülerlikten yararlanmak üzere yapıldığı bir dönemde oyunların da asıl ürene alternatif olabileceğini gösteriyor. Hayatımıza Arkham evrenini katıyor. Ancak bununla da yetinmeyip sahip olduğu mekanikleriyle hala günümüzde yapılan oyunları etkilemeye devam ediyor. Hikaye Batman’in Joker’i yakalayıp, Arkham adasına götürmesiyle başlıyor. Batman Joker’i yakalamasının sandığından çok daha kolay olduğunu belirtip Joker’in hücresine yerleştirilene kadar güvenlik birimlerine eşlik ediyor. Ancak Joker güvenliklerin elinden kaçıp iş birliği halinde olduğu kişilerle adayı ele geçiriyor ve birçok suçluyu serbest bırakıyor. Bu noktadan sonra Jokeri durdurmaya çalışıyoruz ve birçok tanıdık karakterle kapışıyoruz. Hikaye klasik bir Batman hikayesi ve açıkçası üzerine çok kafa patlatıldığı veya çok etkileyici olduğu söylenemez. Sunumu bu durumu kotarmayı başarıyor çok beklenti altına girilmeyecek senaryosunun, oyunun sonuna kadar çok sırıtmadığını söyleyebilirim. Bu noktada işin mekanik kısmından bahsetmek istiyorum. Aslına bakarsanız inanılmaz çeşitliliğe sahip bir oynanışı yok oyunun. Fazlasıyla basit bir dövüş sistemi var, oyunda rakiplerinizi tek tuşla bloke edip saldırmak istediğiniz noktaya tek seferde gidebilen fazlasıyla atik bir karakter oynuyorsunuz. Dövüş mekanikleri kesinlikle çok üst düzeyde oyunu taşıyan mevzunun bu olduğunu söyleyebilirim. Çünkü savaştığınız düşmanlar çeşitlenmiyor oyun sürecinizde veya savaşlara yaklaşım tarzınızda bir değişikliğe gitmenize gerek kalmıyor. Birtakım engeller çıkıyor tabi ki ama aman aman bir değişiklik katmıyorlar oyuna. Gizlilik sekansları ve oyunun yapay zekası da kesinlikle harikalar ve bu elementler bir çok oyunun hayal bile edemeyeceği seviyelerde akıcı çalışıyorlar. Güzel animasyonlar ve iyi bölüm tasarımları ile Batman’i tam olarak hissedebiliyorsunuz. Tabii oyunun en büyük albenisi de bulundurduğu karakter tasarımları kesinlikle her bir karakterin özenle hazırlandığı belli. Ancak bu kadar güzel karakterlerle karşılaşmamız gereken kısımlar yani boss savaşları ise rezalet. Tamamıyla aynı şeyi yapıyorsunuz boss savaşlarında diğer boss savaşlarından farklı oynadığınız tek bir boss savaşı var anlayacağınız. Özellikle son boss savaşında bossla bile savaşmıyorsunuz kesinlikle oyunu çok aşağıya çeken tembelce bir yaklaşım olmuş. Tempo konusunda bariz sıkıntılara sahip çoğu noktada tekrara düşüyor oyun ancak burada da Scarecrow bölümlerine değinmem lazım her biri inanılmaz eğlenceli üç farklı sekansta Scarecrow’a karşılaşmanız mümkün kesinlikle oyunda en beğendiğim kısımlar hem sunumu hem atmosferi hem de oynanışıyla bu sekanslar oldu. Müzikleri ve atmosferi kısacası oyunun size hissettirdikleri çok başarılı ancak oyunun sizi içine çekmesi biraz uzun sürüyor ancak özellikle ikinci yarısında baya açılıyor oyun. Yan görev olarak bahsedebileceğimiz herhangi bir şey yok genel anlamda çizgisel ilerleyen bir oyun Arkham Asylum ancak içinde bulundurduğu tek opsiyonel şey olan Riddler ödüllerini toplamak bunun için bulmacaları çözüp etrafı keşfetmeye çalışmak acayip keyifli kesinlikle hiçbir oyunda görmeyeceğiniz bir çeşitlilik sunuyorlar ana oyuna. Özetlemem gerekirse oyunun barındırdığı mekanikleri, atmosferini, karakterlerini ve seslendirmelerini ve hatta yürüyerek gezmesini bile sevdim ancak benim için bir başyapıt olmasından alıkoyan şey ise çeşitlilik problemleri ile boss savaşları idi. Genel anlamda fazlasıyla keyifli fazlasıyla özel bir deneyimdi kesinlikle öneriyorum.

Döneminde dövüş sistemiyle beraber sektöre çok büyük yenilikler getirmiş bir oyun. Günümüzde bile oynandığında müthiş hissettiriyor. Mekanikler gerçekten olağanüstü. Hikaye başarılı.

Batman: Arkham Asylum - Efsanevi Bir Süper Kahraman Deneyimi 2009 yılında piyasaya sürülen Batman: Arkham Asylum, sadece bir süper kahraman oyunu olmanın ötesine geçerek, video oyun dünyasında kendine kalıcı bir yer edinmeyi başardı. Rocksteady Studios tarafından geliştirilen bu oyun, hem Batman hayranları hem de aksiyon-macera severler için bir başyapıt olarak öne çıkıyor. Arkham Asylum, benzersiz atmosferi, derinlemesine hikayesi, özgün oyun mekaniği ve unutulmaz karakterleriyle, oyuncuları Gotham'ın karanlık sokaklarında maceraya çıkarıyor. Hikaye ve Atmosfer Oyunun hikayesi, Batman'in Gotham'daki psikiyatri hastanesi Arkham Asylum'a Joker'ı teslim etmesiyle başlıyor. Ancak Joker, hastaneyi ele geçirerek tüm mahkumları serbest bırakır ve Batman'i tuzağa düşürmeye çalışır. Bu sırada Batman, yalnızca Joker değil, aynı zamanda Arkham'da hapsolan diğer manyak suçlularla da karşı karşıya gelir. Oyunun karanlık, kasvetli atmosferi, Batman'in evrenine mükemmel bir şekilde uyum sağlıyor ve oyuncuları psikolojik bir gerilimle sarıyor. Oynanış Arkham Asylum, aksiyon ile keşif arasında mükemmel bir denge kurarak oyunculara zengin bir deneyim sunuyor. Dövüş sistemi, özellikle "freeflow combat" adı verilen yenilikçi mekanizmasıyla dikkat çekiyor. Batman'in dövüş hareketleri akıcı ve özgür, rakipler üzerine atılan her darbe, oyuncuya gerçekçi bir aksiyon hissi veriyor. Birbirinden farklı düşmanlarla karşılaştıkça, dövüşler daha da heyecanlı hale geliyor. Ayrıca, Batman'in gizlilik becerileri (stealth) de oldukça tatmin edici. Oyuncular, düşmanları gizlice etkisiz hale getirirken, aksiyonun temposunu yavaşlatmadan gerilim yaratabiliyorlar. Grafikler ve Ses Tasarımı Grafikler, özellikle 2009 yılında piyasaya sürüldüğünü göz önünde bulundurursak, oldukça etkileyici. Detaylı karakter modelleri ve Arkham Asylum'un karanlık ortamları, oyuncuları adeta içine çekiyor. Gotham'ın bozuk, korkutucu atmosferi, her açıdan mükemmel bir şekilde yansıtılmış. Ayrıca ses tasarımı da harika. Mark Hamill’ın Joker rolündeki performansı, karakterin çılgın doğasını muazzam bir şekilde yansıtıyor. Kevin Conroy’un Batman sesi ise, yıllardır tanıdığımız o karanlık, derin tonu ile oyunun atmosferine mükemmel bir uyum sağlıyor. Karakterler ve Hikaye Derinliği Batman: Arkham Asylum, yalnızca Batman’i değil, aynı zamanda Gotham’ın en ikonik kötü karakterlerini de bünyesinde barındırıyor. Joker, Harley Quinn, Scarecrow, Poison Ivy gibi karakterlerin her biri, özgün diyalogları ve tasarımlarıyla unutulmaz birer figür haline geliyor. Oyunun hikayesindeki her bir karakterin kendine has bir rolü var ve bu karakterlerin arka planları, hikayeye derinlik katıyor. Sonuç Batman: Arkham Asylum, yalnızca bir aksiyon-macera oyunu olmanın ötesine geçiyor ve Batman'in evrenine ait hayranların beklentilerini fazlasıyla karşılıyor. Etkileyici hikayesi, akıcı dövüş sistemi, sürükleyici atmosferi ve unutulmaz karakterleri ile bu oyun, süper kahraman oyunlarının zirve noktalarından biri olarak kabul ediliyor. Eğer siz de Batman'in karanlık dünyasında bir maceraya atılmak istiyorsanız, Batman: Arkham Asylum sizi kesinlikle tatmin edecek.

2. bölüm mü ne hastane gibi biyer var ve düşmanların tamamı silahlı. gizli gideyim diyorsunuz öyle bir düşman yerleşimi var ki imkansız. çatışayım diyorsunuz hepsi silahlı 2 saniyede ölüyorsunuz. birde diyorlarki bölüm dizaynı çok iyi oyunun. cinnet geçirdim aq

ben bu oyunu ps3 oynadım 7-8 kere bitirdim oyun çok güzel 10 üzerinde değerlendireçem hikaye 9 alır oynanış zamanına göre çok güzel 9 alır atmosver 10 alır çeşitlilik açısından bir tık az ondan dolayı 8-7 arası veririm onada

2010'da çıkan bir oyuna göre çok iyi grafikleri var. Serinin ilk oyunu olmasına bakmayın oynamaya değer bir oyun özellikle dövüş mekanikleri son derece kaliteli.

Batman: Arkham Asylum – Nostalji Dolu, Delilikle Yoğrulmuş Bir Gece Mesaisi 🕰️ Yıl 2009. CRT monitörler hâlâ bir yerlerde yaşıyor, ekran kartı alırken DirectX 9 desteği olup olmadığına bakıyoruz, O dönemde, “Süper kahraman oyunları ya ya çöp ya da film oyunu işte” ön yargısını yerle bir eden bir başyapıt çıkıyor: Batman: Arkham Asylum. Rocksteady öyle bir iş çıkarmış ki, sanki bize sadece oyun değil, aynı zamanda Gotham’ın karanlık sokaklarında geçerli bir diploma vermiş. 👊 Dövüş Sistemi: Counter’la Felsefe Yazılır mı? Batman’in dövüş sistemi bir aksiyon oyunundan çok daha fazlasıydı. Her yumruk, her counter birer meditasyon gibiydi. 10 kişi üstüne çullanırken sadece iki tuşla (evet, iki tuşla) o zarif ama sert dövüş koreografilerini görmek, oyuncuya muazzam bir üstünlük hissi veriyordu. Kombolar aktıkça, kırık burun sayısı arttıkça, Batman’in adalet anlayışı daha da belirginleşiyordu: "Suç işlemeyin. Çünkü ben buradayım. Ve bileğinizi ters çevirebilirim." 🧠 Dedektif Modu: Röntgenciliğin Sanatsal Hali Batman sadece kas değil, aynı zamanda bir zekâ timsali. Dedektif Modu sayesinde, duvar arkasındaki kemik yapısından düşmanın ne yediğini tahmin edebilecek seviyeye geliyoruz. Bir yerde panel mi var? Dedektif Modu aç. Bir düşman mı saklanıyor? Dedektif Modu aç. Hayatın anlamını mı arıyorsun? Yine Dedektif Modu aç, belki duvarda yazıyordur. 🏰 Atmosfer: Gotik Mimari + Delilik = Arkham Asylum Arkham Asylum’un tasarımı bir korku filmi seti gibi. Her köşe başı, her hava menfezi tedirgin edici. İçerisi tam bir “bu binaya kesin ruh çağırmışlar” hissi veriyor. Yağmurun eksik olmadığı bir gece, bir adada, Joker kontrolü ele geçiriyor ve bizim işimiz, her şey kontrolden çıkmışken sakin kalmak. Yani bir nevi kamu görevlisiyiz. Killer Croc’un kanal sahnesi hâlâ kalp ritmimi bozuyor. Scarecrow’un psikolojik oyunları ise “oyun mu oynuyorum, içsel bir terapi mi alıyorum” sorusunu sorduruyor. 🎭 Karakterler: Batman, Joker ve Diğer Tüm Gönüllü Psikopatlar Joker, Mark Hamill’in sesiyle adeta sahneden fırlayıp beynimizin içinde yankılanıyor. Harley Quinn, sadistik sevimliliğiyle unutulmaz. Scarecrow zaten çocukluk travmalarımızı hortlatıyor. Ama en büyük trajedi? Batman’in iç dünyası. Hep güçlü, hep suskun. Ama Scarecrow’un halüsinojen gazıyla yüzleştiği geçmişler... İçimizi kavuruyor. Bu adam sadece dövüşmüyor; geçmişiyle, vicdanıyla, travmalarıyla savaşıyor. Ve o savaşı her tuş basışında hissediyoruz. 🎵 Ses & Müzikler: Gotham’ın Fon Müziği Müzikler atmosferi taşıyor. Gerginlik artarken tempo artıyor, keşfe çıktığında sakinleşiyor. Mükemmel bir denge. Mark Hamill’in Joker performansı? Bir oyun karakterine bu kadar hayat verilebilir mi? Verilmiş. Kevin Conroy’un Batman’i ise sanki Gotham’ın bizzat sesi. 🧻 Küçük Eksiler (Ama Affedilebilir) Batmobil yok, ama zaten içeride araç sürecek halimiz yok. Burası Formula 1 pisti değil, akıl hastanesi. Bazen düşman yapay zekâsı "Hmm, galiba Batman'i gördüm ama boşver" moduna giriyor. O da deli ortamın yan etkisi diyelim. Harita küçük, tekrar oynanabilirlik sınırlı ama ilk deneyim o kadar sağlam ki, bunları önemsemiyorsun bile. 🧠 2025’te Hâlâ Oynanır mı? Kesinlikle evet. Zamanına göre o kadar iyi optimize edilmiş ki, günümüzde bile takır takır çalışıyor. Mod desteğiyle biraz cilalarsan, görsel olarak da hâlâ kendini izlettiriyor. Hikâyesi, atmosferi ve oynanışı zamanın ötesinde. Bu oyun yaş aldı ama kalite yaşlanmaz. 🔚 Sonuç: Batman: Arkham Asylum, sadece bir oyun değil, bir deneyim. Bir kahramanın maskesinin ardındaki adamı görüyorsun. Delilerle, karanlıkla, kendi içindeki adalet anlayışıyla yüzleşiyorsun. Bu oyunda kötü adamları dövmek değil; neden dövdüğünü anlamak esas. 🎩 Joker’in sorusu geliyor kulağa: "Why so serious?" Çünkü bu oyun, ciddiye alınmayı sonuna kadar hak ediyor.