F.E.A.R. 2: Project Origin İncelemeler

steam kütüphanemde random bir şekilde buldum ve "bune la" dedim. indirdim. korku oyunu sanmıştım ama şuan rezidansta weird bir ekiple birlikte birilerini öldürük. nette biraz araştırdım hikayesini: kücük bi kız görüp duruyorduk o kızın üstünde paranormal deney yapmış şirket falan filan. valla 2009 yılına göre çok tatlı grafikleri var. ilk oyunu bilmiyorum bu oyunu da bilmiyorum eski olduğu için. ya da ben eski olmadığım için :D korku/jumpscare/gerilim kısımlarını merak ediyorum

[h1] F.E.A.R. 2: Project Origin [/h1] F.E.A.R. 2: Project Origin, Monolith Productions tarafından geliştirilen, Warner Bros. Interactive Entertainment etiketiyle piyasaya sürülen ve yıllar süren dikkatli geliştirme sürecinin ardından oyuncularla buluşan, birinci şahıs bakış açısından oynanan, aksiyon ve korku ögelerini harmanlayan bir video oyunudur. Oyuncuların özellikle atmosfer ve gerilim konusunda büyük beklentiyle yaklaştığı bu yapım, tekniksel anlamda ne yazık ki önceki oyunun gerisinde kalıyor. Oyun, günümüz Amerika'sında, önceki oyunun sonunda yaşanan nükleer patlamanın ardından kaosa sürüklenmiş bir dünyada geçmektedir. Paranormal olayların merkezinde yer alan bu evren, F.E.A.R. evrenine özgü karanlık, tekinsiz ve zaman zaman rahatsız edici atmosferiyle öne çıkar. Mekân tasarımları, ışıklandırma teknikleri ve ses kullanımı ise yer yer yüzeysel kalır, beklenen o yoğun baskı hissini tam anlamıyla veremez. Oyunun başlıca karakteri Michael Becket adında bir Delta Force operatörüdür. Becket, ilk başta sıradan bir görevde olduğunu düşünse de çok geçmeden kendisini Alma Wade’in paranormal etkisinin tam merkezinde bulur. Hikâyenin ilerleyişi, karakterin yaşadığı travmalar ve zihinsel kırılmalarla birlikte daha katmanlı bir yapıya dönüşür. Şimdi, F.E.A.R. 2: Project Origin’in derinliklerine inerek incelememize geçebiliriz. [b] Grafikler ve Görseller: [/b] F.E.A.R. 2: Project Origin, ilk oyuna kıyasla grafiksel anlamda belirgin bir ilerleme kaydetmiş durumda. Özellikle karakter modellemeleri, silah detayları ve patlama efektleri gibi unsurlar bir önceki oyuna göre daha keskin, daha canlı ve daha gerçekçi bir yapıya kavuşmuş. Ortamdaki ışık-gölge oyunları daha dinamik çalışıyor ve bu da oyunun gerilim atmosferini destekliyor. Parçacık efektleri, patlama sonrası dağılan enkazlar, sıçrayan kıvılcımlar ve ekranı kaplayan kan lekeleri gibi detaylar, görsel anlamda tatmin edici seviyede sunulmuş. Görsel tasarım açısından bakıldığında oyun, hem karanlık hem de steril ortamlarda gerilim yaratmayı başaramıyor. İlk F.E.A.R. oyununun o tüyleri diken diken eden atmosferinin ötesine çıkamamış; tam tersine, bu alanda geriye doğru bir adım atmış gibi hissettiriyor. Laboratuvarlar, terk edilmiş binalar ve dar koridorlar gibi mekânlar, ışıklandırma ve renk paletiyle bir şeyler denese de oyuncunun üzerinde ilk oyundaki gibi bir baskı hissi yaratamıyor. Alma’nın aniden belirip etrafı kırmızıya boyadığı anlarda ekranın aldığı biçim, sadece bir görsel efekt olarak kalıyor; ilk oyundaki anlatıcı ve rahatsız edici derinliğe ulaşamıyor. Bu anlamda F.E.A.R. 2’nin görselleri, daha “güzel” olsa da atmosfer kurma konusunda selefinin gölgesinden çıkamamış. [b] Ses ve Müzik: [/b] F.E.A.R. 2: Project Origin’in ses tasarımı genel anlamda başarılı sayılabilecek düzeyde. Ortam sesleri, karakterlerin diyalogları ve çeşitli efektler oyunun atmosferine katkı sağlıyor. Özellikle karanlık koridorlarda yankılanan ayak sesleri ya da ansızın çalan tiz bir nota, oyuncunun tedirginliğini zaman zaman artırmayı başarıyor. Ses kalitesi açısından dikkat çeken bariz bir sorunla karşılaşmadım; tüm sesler net, anlaşılır ve yerli yerinde kullanılmış. Ancak silah sesleri konusunda önceki oyuna kıyasla bir gerileme olduğu hissediliyor. İlk F.E.A.R.’daki silahlar, adeta gerçek bir ateşli silahın verdiği yankı ve kuvveti hissettirirken, bu oyunda kullanılan sesler biraz yapay ve dijitalleşmiş gibi duruyor. Bu durum, çatışma anlarının verdiği tatmini hafifçe törpülüyor. Müzik tarafında ise oyunun genel olarak gerilim dozu yüksek bir altyapıya sahip olduğunu söylemek mümkün; ancak melodik anlamda unutulmaz veya çarpıcı bir tema da ne yazık ki sunulamıyor. [b] Hikaye ve Karakterler: [/b] F.E.A.R. 2: Project Origin’in hikâyesi, ilk oyunun sonunda gerçekleşen nükleer patlamanın hemen sonrasından devam eder. Oyuncular bu kez Michael Becket adlı bir Delta Force operatörünün gözünden olaylara tanıklık eder. Becket ve ekibi başlangıçta rutin bir görevde olduklarını sansalar da kısa süre içinde kendilerini Alma Wade’in paranormallikle yoğrulmuş dünyasının merkezinde bulurlar. Hikâye kâğıt üzerinde oldukça ilgi çekici olsa da anlatım biçimi ve tempo açısından zaman zaman aksıyor; özellikle olayların işlenişi yer yer sığ ve yönsüz hissediliyor. Karakter tarafında ise maalesef büyük bir bağ kurmak zorlaşıyor. Becket, içine sürüklendiği olaylara karşı büyük ölçüde tepkisiz, neredeyse kişiliksiz bir portre çiziyor. Yan karakterlerin çoğu ise hikâyeye anlamlı bir derinlik katmaktan ziyade görev odaklı birer NPC gibi konumlandırılmış. En büyük hayal kırıklığı ise serinin hayranları için şüphesiz Point Man’in bu oyunda tamamen devre dışı bırakılması. İlk oyundaki karaktere bağ kurmuşken, bu bağlamdan kopartılıp yeni bir karakterin yerine konulmak pek çok oyuncu gibi benim de kafamda soru işaretleri bıraktı. Neden onunla devam edilmediğini hâlâ anlayabilmiş değilim. Senaryo tarafındaysa, ilk oyunun taşıdığı ciddiyet ve gizem yerini, klişeleşmiş Call of Duty tarzı bölümlere bırakmış. Sürekli çatışmaya sokulmamız, “hayatta kal” ya da “ilerle ve her şeyi öldür” gibi görevlerle baş başa kalmamız, hikâyenin özgünlüğünü törpülemiş. Bu durum elbette sadece bu oyunun suçu değil; o dönemde Call of Duty'nin sektör üzerindeki büyük etkisi nedeniyle neredeyse her FPS oyunu benzer yöne savrulmuştu. Yine de oyunun sonunda Alma’nın bizden zorla çocuk yapması gibi absürt bir sahne, hem anlatı hem ton açısından işin dozunu kaçırıyor. İlk oyundaki o tekinsiz hava ve ciddi anlatım tamamen dağılmış; yerine amaçsızca yaratık öldürdüğümüz, bağlamını kaybetmiş bir aksiyon bombardımanı gelmiş. [b] Oynanış ve Optimizasyon: [/b] F.E.A.R. 2: Project Origin’in oynanışı, serinin ilk oyununa kıyasla çok daha aksiyon odaklı bir yapıya bürünmüş durumda. Önceki oyunun barındırdığı taktiksel çatışma mekanikleri —örneğin sağa sola eğilerek köşe kapmaca yapma gibi unsurlar— bu oyunda ya tamamen kaldırılmış ya da hiç eklenmemiş. Bunun yerine daha hızlı, daha doğrudan bir çatışma yapısı tercih edilmiş. Düşmanları olabildiğince çabuk öldürüp bir sonraki sahneye geçmeye odaklanan bu oynanış tarzı, F.E.A.R.’ın temelini oluşturan gerilimli çatışma anlayışını zedelemiş. Call of Duty etkisi burada da net şekilde hissediliyor; hatta bazı bölümlerde oyunun genel atmosferi ve görsel yapısı itibarıyla Crysis’e bile benzerlik gösterdiği anlar oluyor. Optimizasyon tarafına geldiğimizde ise oyun genel olarak stabil bir performans sunuyor. Çökme, ciddi FPS düşüşleri ya da teknik hatalarla karşılaşılmıyor; bu açıdan sorunsuz bir deneyim sunduğunu söylemek mümkün. Ancak bu teknik sorunsuzluk, oynanışın sıkıcılığına bir denge oluşturmuyor. Tüm sistemlerin sorunsuz çalışmasına rağmen, oynanış temposunun tekdüzeliği ve mekanik derinliğin eksikliği yüzünden deneyim bir yerden sonra yorucu ve hatta bezdirici hale geliyor. İlk oyunun zekice kurgulanmış çatışma sahnelerinin ardından bu yapım sadece ortalama bir iş gibi kalıyor. [b] Sonuç: [/b] F.E.A.R. 2: Project Origin, teknik olarak sorunsuz, görsel olarak daha gelişmiş olsa da serinin temelini oluşturan korku, gerilim ve taktiksel çatışma öğelerini büyük ölçüde törpüleyen bir yapım. Call of Duty etkisindeki senaryo yapısı, karakter derinliğinden uzak anlatımı ve önceki oyunun çatışma ruhunu hiçe sayan oynanışıyla ne yazık ki beklentileri tam anlamıyla karşılayamıyor. İlk oyunun atmosferik başarısını ve özgünlüğünü devam ettirmek yerine, dönemin popüler kalıplarına uymaya çalışmış, ancak bu süreçte kendi kimliğini kaybetmiş bir oyun olmuş. Bu serinin yapısını sarsan oyundu; bundan sonra çıkacak olan oyun ise serinin çivisini çakacak zaten. [b] Puanım: 6.5 / 10 [/b]

Grafikler 1.oyuna göre daha gelişmiş.Hikaye stabil bir şekilde ilerlemeye devam ediyor.1.oyuna göre silah çeşitliliği az.Sağa ve sola eğilmenin kaldırılması kötü olmuş.Merdiven inip çıkarken herhangi bir tuşa basmamamız güzel.Stokes karakterini ve Left 4 Dead oyununda ki Zoey karakterini seslendiren sanatçılar aynı kişi.