Strangeland İncelemeler

Strangeland Primordia'ya imza atmış olan Wormwood Studios'un ikinci point & click adventure oyunu. Primordia hafiften Beneath A Steel Sky'ı hatırlatan ama asla taklit olmayan, son derece özgün olmayı başarabilen güzel bir oyundu. Temelinde "belirsiz bir gelecekte" geçen bir bilim kurgu öyküsü yatıyordu. Strangeland arayüz ve oynanış bakımından Primordia'yı takip ediyor. Ancak kesinlikle Primordia'nın devamı değil, çok daha farklı ve orijinal bir oyun. Primordia 90'ların ilk yarısının adventure oyunlarına saygı duruşunda bulunan bir oyundu. Strangeland ise klasik point & click adventure oyunu formatını hikayesini anlatmak için araç olarak kullanan bir sanat eseri. Bu sizi korkutmasın çünkü adventure oyunu kılığındaki interaktif "filmlerden" değil bu. Strangeland hala bir adventure oyunu. Hala bilmeceler çözmeniz, tercihler yapmanız, mantığınızı ve zaman zaman da duygularınızı kullanmanız gerekiyor. Ancak bunları üzerinden size görsel, işitsel ve duygusal bir "tecrübe" sunuyor. Fazla spoiler vermeden hikayeye değinmem gerekirse, kimliği belirsiz, deli gömleği giydirilmiş bir adam kendini uzay boşluğunun ortasında, bir karnavalın girişinde buluyor, kapıdan içeri giriyor ve kendini bir olaylar zincirinin parçası olarak buluyor. Bir adventure klasiği olan Sanitarium'u oynamış olanlar az çok neler olduğunu tahmin edebilirler, bir kişinin geçmişi, üzüntüleri, kayıpları ve suçluluk duygusu ile yüzleşmeye çalışması söz konusu. Ancak Sanitarum'da ana karakterin anılarından beslenen rüyalarda çıkış aramamızın aksine, burada rüyalarda değil, metafizik bir ortamda, tabiri caizse ana karakterin "ruhunda" dolanıyoruz. Bu bakımdan David Lynch'in Eraserhead, Inland Empire ya da asla gerçekleştiremediği Ronnie Rockett filmleri ile benzer olduğunu söyleyebilirim. Oyundaki tüm karakterler ve tüm mekanlar tek bir "ruhun" farklı dışavurumlarından ibaret. Gördüğümüz görüntüler de Max Ernst'in "içsel manzara" tablolarına benziyor. Oyun daha en başında sizi bilmeceler konusunda uyarıyor, oyunda istediğiniz zaman girişteki telefonu kullanarak ipucu alabileceğinizi ve bilmeceleri asla deneme-yanılma yöntemiyle çözmeye uğraşmamanız gerektiğini söylüyor. Bence bu yapımcıların derdinin basit bir adventure oyunu yapmak olmadığını gösteren en önemli kanıt. Oyun herhangi bir yerde takılmanızı, ne yapmanız gerektiğini bilmeden boş boş dolanmanızı değil, hikayeden kopmadan oyunu sürdürmenizi, ana karakterin tecrübesinin bir parçası olmaya devam etmenizi istiyor. Yukarıda karakterlerin tümünün aslında tek bir kişinin içsel dünyasının yansımaları olduğundan bahsetmiştim. Karakterler ve mekanların altında haliyle semboller yatıyor, bu sembollerin bir kısmı bariz iken bir kısmı ise daha muğlak ve derin. Böylece oyun Sanitarium gibi "aa meğer gerçek hayatta bu olmuş" şeklinde bir çözümleme ile asla banal hale gelmiyor. Bize sadece ipuçları sunuluyor. Oyunun bir yerinde karşımıza David Cronenberg tarafından yaratılmışa benzeyen şekilsiz et yığını bir yaratık çıkıyor. Bu yaratık karnavalda absürd biçimde adeta bir revü kızı olarak sergileniyor. Gövdesindeki kadın cinsel organını andıran ağızları ovalayarak bize ilerlememiz için gerekli olan bir nesneyi veriyor. Açıkçası bunu gördükten sonra oyun için kanaat notum zaten 10 üzerinden 10 oldu. Harika görselliği, nefis müzikleri, ürkünç atmosferi bir kenara, sadece böyle cesur bir denemede bulunabildikleri için bile Wormwood Studios'u kutlamak gerekir. Evet Strangeland herkese göre değil, evet Primordia 2'yi bekleyenleri şoke edecek ama bu oyun "bilgisayar oyunu formatı sanatsal bir düzlem olarak nasıl kullanılabilir?" sorusunun yanıtını veren benzersiz ve hafızalardan kolay kolay silinmeyecek bir başyapıt. Mutlaka şans verin.

Aynı geliştirici ekibin elinden 2012'de çıkan Primordia'dan tam 9 yıl sonra aramıza katılan Strangeland, gerçekten de isminin hakkını fazlasıyla veren bir yapım olmuş. Tuhaflık, henüz ilk dakikadan itibaren oyuncuyu karşılıyor ve oyunun sonuna kadar da kendisinden ödün vermeden devam ediyor. Buna örnek vermesi açısından (merak etmeyin major bir spoiler değil) **mesela oyuna ilk başladığımızda koskoca bir palyaço kafasından içeri giriyoruz, sonrasında ölüyoruz sonra bi daha giriyoruz bi bakıyoruz ki kafamız yok, kendi kafamızla konuşuyoruz**. Bunun gibi durumlar karşısında ''Lan noluyo'' diye sürekli bir Sedat Peker tepkisi vererek devam etmek oldukça ilginç bir deneyim yaşatıyor. Kaldı ki Source Code tarzı bu türden deneyimler yaşamanın, bizleri oyuna daha da perçinlediği kanaatindeyim. Şimdiiii, kaybettiğimiz eşimizin imgeleriyle başlayan görüntüler, ana karakterimizin içsel çatışmalarının birtakım somut nesnelere aktarılmasıyla harmanlanarak bizi oyun boyunca kendi dünyasına çekmeye devam ediyor (ulan ne cümle kurdum kendim bile anlamadım he). Bu durum size de bir şey çağrıştırıyor mu ? Evet, oyunumuz Silent Hill 2'den birçok etmeni bünyesinde barındırıyor, buradan da tahmin edeceğiniz üzere oyunumuz psikolojik gerilim türünde. Bu ögeler arasında göze çarpan başlıca konular ise kesinlikle atmosfer ve müzikler. Sürekli tedirgin eden, rahatsız eden bir ortam ve ambiyans var. Yine benzer bir konu olarak ise; kayıplar, trajedi ve içsel çöküşlerin oluşturduğu melankoliyi söyleyebilirim. Nasıl ki Primordia cıvıl cıvıl sevimli bir oyun ise Strangeland onun tam aksine çok daha depresif ve melankolik bir yapım olmuş. İkisi de ele aldığı konuları oldukça güzel işlemiş yapımlar, yani bu türe ilginiz varsa Primordia'yı da denemenizi tavsiye ederim. Benim ayrıca değinmek istediğim iki konu var biri sanat tasarımı diğeri ise metinlerin doluluğu. Muhteşem yani diyecek başka bir söz bulamıyorum, bir tane dahi boş bir diyaloğa rastlamadım. Psikolojiden mitolojiye dek uzanan ve sürekli oyuncuyu düşündürüp, beyin fırtınası yapmaya teşvik eden repliklere sahip. İçerisinde barındırdığı bu repliklerde karşılaştığım bilmediğim bazı terimleri de araştırarak onlarca yeni bilgi öğrenmiş oldum. Bu da benim açımdan çok olumlu bir durum. Yani oyunumuz kısa, öz ve adeta her bir sahnesi ilmek ilmek işlenmiş. Son olarak ben yaşamış olduğum bu güzel tecrübeden oldukça tatmin olmuş şekilde ayrılıyorum. İndirim beklemenizi gerektirecek bir durum yok, sadece sanatsal tasarım yani bir ''artbook'' olarak bile sunulsa bu paraya fazlasıyla değecek bir eser olmuş. Wormwood Studios'un oyun sektöründe hak ettiği yerlere gelmesi ve daha çok içerik üretmesi gerektiğini düşünüyorum. Bu sebeple türü seviyorsanız ve hikayesi üzerine de kafa yorarım diyorsanız oyunu satın alarak bu küçük geliştirici ekibe destek olabilirsiniz. Ayrıca böylesine emek kokan bir yapımın ülkemizde çok çok makul bir fiyattan satışa sunulması da ayrı bir teşekkür sebebi.

(Çeviri ile ilgili güncellemeler geleceğinden o kısım hakkındaki eleştirimi çıkardım.) Söylenebilecek çok fazla söz yok gerçekten benden önce her övgü sözü sarf edilmiş. Kendiniz deneyimleyip bu karanlık ve gizemli yolculuğun içinde kendi yerinizi bulmalısınız. Emeği geçen herkese teşekkürler. Türkçe dil desteği olması da müthiş bir avantaj ve çeviriyle ilgili geri dönüşüme hızlıca yanıt verdikleri için bir kez daha teşekkür ederim. [url=https://store.steampowered.com/curator/32515007-s%25C9%2590%25D7%259Fn%25C9%259Fnsn%25CA%258E/]Küratör Sayfam: [b] sɐןnɟnsnʎ [/b] [/url] ːcozybethesdaː

Strangeland için ne desem bilmiyorum. Beni fazlasıyla etkiledi , point - click oyunlarıyla fazla samimi olmasam da bu oyunun hikayesi , oyunu arşa çıkarıyor. Oyunda o kadar güzel bir hikaye ve hikaye anlatımı var ki beni fazlasıyla cezbetti. Karanlık atmosfer ve bir o kadar karanlık bir hikaye , oyunun başından sonuna kadar yaşayan hiçlik hissi. İlginç karakterler ve harika ötesi cümleler (oyunda ki hoşuma giden bir çok cümleyi not aldım) ve bilgiler. Yapımcının sesli kayıtlarda anlattığı anıları ve oyunun yapım süreci. Oyundaki her şey inanılmazdı. Kesinlikle bu kadar az inceleme sayısını haketmeyen bir oyun , umarım daha fazla insana ulaşabilir. Emeği geçen herkese teşekkür ederim.

https://www.youtube.com/watch?v=-jnYxiilxNE (Oyun hakkındaki düşüncelerimi; tam çözümümü, felsefi, dini,mitolojik çözümlemelerini bu kanal ve videolarda bulabilirsiniz. Destursuz girmeyin....

ilahi tragedya unsurları çok güzel işlemişler Dante Alighieri abime bi selam çakılmış türkçe çeviri ile oynayacaklar için çoğu yerlerde hatalı çeviriler var ama oyundan keyif almanıza engel değil bilginiz olsun.

bu oyun mükemmel. Estetiği, hikayesi, animasyonları, karakterleri anlatış şekli, diyaloglar... Point n Click sevmeyen biri olarak bu oyuna aşık oldum amınakoyım. POSTAL2 klasmanında akıl hastalığı çeken "Ego"yu (Gershom ya da her ne derseniz) yönettiğimiz aklının sınırlarına bir yolculuk yapıp kendi kafamızdaki yansımamızla çatıştığımız müthiş bir Psikolojik-Korku, Gerilim oyunudur. İncelemleri ilk başta okurken türk birine denk geldim ve oyunun TÜRKÇE ÇEVİRİsini de o kişi yapmış sanırım, çeviri çoğunlukla doğruydu ama oyunu ingilizceniz varsa ingilizce olarak oynamanızı tavsiye ederim 10/10 🗣️🗣️💯💯💯

Bir kitabı çok beğenip iki hatta bazen üç ve yıllar içerisinde dört, beş kere daha okumak gibi bir hissiyatla tekrar tekrar diyaloglarını görebilmek adına oynanacak bir ''eser''- Bu muhteşem eserle geç de olsa tanıştığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. 3.5 saatlik 'ilk serüvenimin ardından söyleyeceklerim bu kadar.

Bu incelemeyi okuduktan sonra oyunun sevenlerinin bana uygulayacagı tarife; https://www.youtube.com/shorts/etzJmFpAzeM 'Al kendini git artık' [h1] Elveda Aşkım [/h1] Ana karakterimiz Strangeland denilen evrende gözlerini açıyor. Strangeland içinde, oyunun başlangıcında altın saçlı, üzgün ve içi pişmanlıklarla dolu ve tüm bu duygu durumları yüzünden okunan depresif bir kadın kendini kuyudan atıyor. 'Elveda Aşkım' diyor. Ölüp ölmedigi meçhul. Oyun böyle başlıyor. Oyun ortamı gerek gothic ve dark çok az da olsa satanic unsurlardan oluşuyor. Oyunu genel olarak büyük bölümlere ayıracaksak bölüm 1 ve 2 ve 3.final bölümünden oluşuyor diyebilirim. Oyun oyuncuya çok yardımcı oluyor. Çözemediginiz bulmaca olursa telefon var 0 tuşunu ararsanız size ipucu veriyor. Beni oyun pek sarmadıgı için bunu velinimet gibi kullandım. Şimdi bu oyunu sevenlerin bana neden [h1] 'Al kendini git artık' [/h1] diyecegi yorumlarımı yazmaya başlıyorum Bu oyunu oynamadan tam 10 yıl önce tormentum dark sorrow isimli bir oyun oynamıştım. Buna benzer çok oyun oynadım 'Sanitarium' desem sanitarium'a hakaret etmiş olurum. Bu oyunu sanitarium ile kıyaslayan biri görsem 'Al kendini git artık' derdim. Tormentum ile kıyaslamaya döneyim. İki oyun yapı olarak ve hikayeler olarak birbirlerine pek benzemesede uzaktan bakınca andırıyor. Tormentum 'Messi' ise bu oyun olsa olsa 'Sabri Sarıoglu' olur. Bir kere kızın oyun başında kendini kuyuya atması hikayedeki merak duygusunu direk öldürüyor. Ana karakterin kızla ilgili bir sorunu oldugunu anlıyorsunuz. Sadece kızın ölüp ölmedigiyle ilgili merak oluşuyor. Yani başta oyun kendini hemen açmasa ana karakterin kızla ilgili sorunu oldugunu söylemese iyi olurdu. Hatta o kızı daha ilk 2 dakikada kendini kuyudan attırmasa yarım saat sonra falan kız kendini atsa yine. yapımcı kafayı kıza takmış çünkü kız illa kendini kuyudan atacak. O yüzden kız en azından 'Elveda aşkım' demeden kendini atsa bir merak/gizem uyansaydı oyuncuda. Oyun insanı daha çok motive eder ve ilgi çekici olurdu. Sanitarium'u hiç yazmak bile istemiyorum sanicigime hareket olacak ama sanitarium oynarken neyin ne oldugunu anlamanız o gizemleri çözmeniz için bu oyunun 3-5 katı kadar oynamanız gerekiyordu. Aslında bu oyunda istese bunu yapardı kendini kapatır gizemli olurdu ama kapasitesi yetmemiş gibi geldi bana. Gizem verse bile yapımcı bölümlerde merak uyandıracak yan karakterler ve olay örgüsü yapacak kadar kapasitesi yok yada ugraşmak istemedi. Oyunda etkileşime girdiginiz npc ve bulmacalar var ama sanki hiç yok gibilerdi. Olmasaydıda olurlardı. Üst paragrafta bahsettigim kendini saklasın gizem yapsın bölümler uzun olsun istegi işte bu yüzden sanki yapmamış. Daha dogrusu yapamamış. Böyle yapsa aşırı sıkıcı olurdu kendime adıma. Bulmacalar desen yine bizim tormentum'un yanında geçemez aşırı basit ve bölüm 1 -2 -3 olarak ayırdım demiştim. Bölüm 1 ve 2 bulmacaları birbirini tekrar ediyor iyice gözümden düştü oyun. Oyunun finali hakkında hiç konuşasım yok 3 tane son ile bitiyor. Daha dogrusu oyun sizden tek bir sonla bitirmenizi istiyor digerlerini oyun bitmiş olarak kabul bile etmiyor. Oyun bittikten sonra kendini bir gerçeklige adamıyor. Direk tatsız tutsuz bitiyor. Sizin yorumlamanızı istiyor. Beni başta hikaye ve oyun çekmedi içine ve oynarken baydı finalinide yorumlayacak istegim yok. Tek oyundan memnun oldugum şey çabuk bitmesi ve takıldıgınız yerde size yardımcı olmasıydı. Sana puanım 10 üzerinden 6

Son zamanlarda bitirebildiğim ender oyunlardan biri oldu hatta nasıl bittiğini anlamadım bile:) film gibi aktı gitti. Karanlık teması ve rahatsız edici karakterleri mükemmel işlenmiş.(BAYILDIMMM). Sanatsal grafikler ve seslendirmeler konusuna gelecek olursak yaratıcı ekip gerçekten harika iş çıkarmış.