The Medium İncelemeler

Hikayesi dahada iyi olabilirdi, ancak konsept vs olarak çok iyi bir oyun.

Kesinlikle oynamalıyım denecek bir oyun değil. Oynanır mı? Hiç oyun bulmazsanız evet, kötü diyemem ama eksik sanki.

Bloober Team’i akraba ziyaretindeki teyzeler gibi şapır şupur öpmek istiyorum gerçekten. Medium uzun zamandır arada bir karşıma çıkan ancak sonradan unuttuğum bir oyundu. Laf arasında arkadaşım hatırlatınca ve indirimde olduğunu görünce aldım ve süllllllük gibi yapıştım. Yine ölüler dünyası, yine o ince çizgi... Bayılıyorum hikayesine bunları konu alan oyunlara. [h3] Hikaye [/h3] Canımız ciğerimiz Silent Hill’in müziklerini bize resmen bahşden Akira Yamaoka, bu oyunda da ustalığını konuşturmuş. Oyunun atmosferi Silent Hill 2 gibi huzursuzluk veriyor ancak bu oyunda kendimi SH 2’deki tanıdık bir zihinde gibi değil de her an tetikte olmam gereken bir yerdeymişim gibi hissettim. Oyunda medyum güçlerine sahip olan Marianne adında bir kadını canlandırıyoruz. Gizemli bir telefon alıyor ve Sovyet tesislerinden biri olan Niwa'ya gidiyoruz. Burada geçmişte yaşamış pek çok insanın anısıyla ve hayaletiyle karşılaşıyoruz. Aynı zamanda Marianne de kendi geçmişiyle yüzleşiyor. Oyunun son sahnesi, bazı sinematikler resmen sanat eseri gibiydi. [h3] Oynanış [/h3] The Medium’da göze çarpan ilk şey dual reality yani çifte gerçeklik sistemi. Oyunda hem öteki dünyada hem de fani dünyada yol bulmaya çalışıyoruz. Bazen sadece fani bazense sadece öteki dünyada oynadığımız gibi ekranımız ikiye bölünüyor ve her iki dünyada da yol bulmaya, gizemleri çözmeye çalışıyoruz. Bazen bedenimizden ayrılıp öteki dünyada geçitlerden geçiyor ve eşyalar buluyoruz. Sonrasında bedenimize geri dönebiliyoruz. Oyun boyunca ekranımız ikiye bölünmüş şekilde oynamıyoruz elbet. Ruhlarla ilgili çözülmesi gereken şeyler olduğu zaman ya da bulmaca olduğu zaman oluyor genelde. Korku oyunlarında jump scare yemekten gerçekten nefret ediyorum. Korkunun gerilimle birlikte sunulması bana daha çok keyif veriyor. Medium’da ise *neredeyse* jump scare yok. Psikolojik korkuyu iliklerinize kadar hissettiriyor. İlk jump scare yediğim yerde gerçekten kolu ekrana çakıp gitmek istedim ama sonrasında neyse ki korkuyu sadece buna bağlayan bir oyun olmadığından keyifle oynadım. Medium’da düşmanlarla doğrudan savaşmıyoruz. The Maw adında bizimle arkadaş olmak (derimizi yüzmek) isteyen bir varlık var ve zaman zaman öteki dünyaya geçtiğimizde bizi kovalıyor. Onu saklanarak ya da kaçarak atlatıyoruz. Oyunda cidden rahatsız bir edici atmosfer var ve bunu çok güzel aktarmışlar. Ayrıca Sadness ile olan ilişkimizi çok sevdim. [h3] Grafİkler ve Tasarımlar [/h3] Oyunlarda ince düşünülen sanat anlayışına ba-yı-lı-yo-rum. Oyunda ray tracing ve oldukça etkili ışıklandırma efektleri kullanılmış. Bu da atmosferi çok daha iyi hissetmemizi sağlıyor. Ayrıca oyun hakkında biraz araştırma yapayım dedim ve ruh dünyasının Zdzislaw Beksinski gibi sanatçılardan ilham alınarak hazırlandığını öğrendim. Google’da aratırsanız bu zihnini yediğiminin sürreal sanatçısının eserleriyle oyunun ne kadar fazla benzerlik gösterdiğini anlayabilirsiniz. [h3] Sonuç [/h3] 5-6 saat tadında, keşif odaklı, bulmacalı, atmosferine hapsolacağım psikolojik korku türünde bir oyun arıyorum derseniz ya da farklı bir şey denemek isterseniz kesinlikle bu oyunu indirimdeyken havada kapmanızı öneririm. Sanat tarzı, oynanışı ve ortamı her kuruşuna değer.