Recenzje Gunpowder on The Teeth: Arcade

ODRADZAM. Gra wydawała się fajna... I tak właśnie prezentuje się na filmikach. Miałem nadzieję na coś w rodzaju Broforce jednak zawiodłem się już po kilku minutach po jej uruchomieniu. - sterowanie jest fatalne. Postać nie zawsze odbija się od ścian co utrudnia wspinanie się wyżej. - postać ślizga się na krawędziach obiektów przez co w większości przypadków ląduje w przepaści - przeszkody (druty kolczaste) także są w odcieniach szarości jak i sama gra przez po prostu wtapiają się w tło. Kto mądry to wymyślił? - silnik gry całkowicie nie radzi sobie z dynamicznym wyświetlaniem planszy gry przez co ciągle widać przesunięcia i zawartość ekranu mruga utrudniając grę. To za co mogę ją pochwalić - to samo wykonanie i udźwiękowienie. Wygląda ciekawie i gdyby poprawić te nieszczęsne przeszkody i nieco bardziej zaznaczyć je by były widoczne plus zwiększyć kontrolę nad postacią - miałoby to ręce i nogi. A tak... mamy grę, która od początku zabija przyjemność z rozgrywki... W to się nie da po prostu grać.

Grę już miałem w bibliotece od jakiegoś czasu (styczeń 2020), więc całkiem niedawno zacząłem ją ogrywać i po jej przejściu, postanowiłem, że podzielę się swoim doświadczeniem. [h2] Czym jest Gunpowder on The Teeth: Arcade? [/h2] Najprościej opisując, jest to dość wymagający platformer zrobiony z całkiem ładnym, dopracowanym pixelem w stylistyce szarości, o tematyce wojennej. Każdy poziom oferuje jakiś przedmiot do znalezienia który pozwala odblokować sekretną postać. Od czasu do czasu mamy do czynienia z bossami lub otrzymujemy możliwość wejścia w stery czegoś większego - helikoptera, czołgu czy myśliwca. Ma naprawdę przyjemny soundtrack i parę ciekawych nawiązań, czasem w formie ciekawych sekretów (zdecydowanie respekt do twórców za sprytne nawiązanie do filmu "Major Payne"). [h2] Jak gra się w grę - co robi dobrze, a co źle? [/h2] No i tutaj mam całkiem sporo do powiedzenia. Gra mimo naprawdę solidnego wykonania, ma pewne mankamenty w samej rozgrywce. Sterowanie, o ile da się do niego przyzwyczaić, jest śliskie, szczególnie w wypadku wall jumpa, który jest tylko pojedynczy. Bez dobrej precyzji, sterowanie potrafi być zniechęcające, ale jest jak najbardziej grywalne. Pułapki w postaci drutów kolczastych, które dość szybko pojawiają się w grze, potrafią mieć całkiem szerokie hitboxy, co czasem sprawia, że umiera się od nich zdecydowanie za często. Nie mówiąc o tym, że zabijają z opóźnieniem, co niepotrzebnie marnuje czas. Zmiana ich widoczności (która jest dostępna w samej grze jako ustawienie), w tej kwestii raczej niewiele zmienia. Zmniejszenie hitboxów lub skrócenie czasu potrzebnego na śmierć gracza w nich, mogłaby pomóc. Pierwszy boss z mojego doświadczenia był trochę irytujący, gdyż jeden z jego ataków wymagał dość nieoczywistego schowania się za bossem, który dodatkowo mógł ciebie jeszcze w tym czasie przejechać. Później natomiast bossowie są bardziej dopracowani i powiedziałbym, że przedostatni boss jest wymagający w dobrym tego słowa znaczeniu. Z ostatnim raczej zbyt długo się walczy, ale wciąż jest zrobiony solidnie. Po zakończeniu sekcji poziomów, pierwszy poziom nowej zazwyczaj wita nas możliwością przetestowania jakiejś wojskowej machiny, poza ostatnią sekcją. Najlepiej moim zdaniem tutaj został wykonana sekcja z czołgiem i myśliwcem. Czołg był prosty, myśliwiec natomiast pomimo skomplikowania, był ciekawy. Nie byłem jednak fanem sekcji z helikopterem i pociągiem. Ta pierwsza miała ten mankament, że nasz pojazd był zwyczajnie zbyt delikatny (helikopter rozlatujący się w pył gdyż śmigło lekko dotknęło ściany nie jest najlepszą rzeczą), druga natomiast niepotrzebnie wprowadziła małe przestrzenie między wagonami, na tyle małe, że wydawać by się mogło skok nie powinien być potrzebny, w które gracz zawsze wpadał, jeśli nie sprintował. Niepotrzebne utrudnienie rozgrywki, gdzie samo skakanie jest utrudnione i gdzie trzeba przemyśleć, kiedy go można użyć. Zbierajki potrafią być ciekawie skryte i zachęcają do eksploracji poziomu, jednak brakuje mi w możliwości wyboru poziomów klarownego sposobu, ile ich tak naprawdę można zdobyć. Można się domyślić bazując na wycentrowaniu obrazków kiedy już się taki zdobędzie, ale gra mogłaby już przy wyborze poziomu informować gracza, ile jeszcze pozostało do zebrania. Miło by było również, gdyby nie było wymagane przejście poziomu bez błędu do końca od momentu zdobycia znajdźki, szczególnie kiedy plansza ma checkpointy, które niestety znalezionej znajdźki nie zapisują, więc trzeba czasem zrestartować poziom, aby takową zdobyć. [h2] Czy warto kupić? [/h2] Pomimo swoich mankamentów, Gunpowder on The Teeth: Arcade jest poprawnie zrobionym platformerem. Cenowo jest naprawdę tanio i jeśli ktoś naprawdę szuka bardziej wymagającego tytułu oraz nie przeszkadza mu brak pewnych dopracowań, aby uczynić grę bardziej przystępną, myślę, że warto jej dać szansę.