Recenzje This is the Zodiac Speaking

git

No temat na gre idealny ale wykonanie no troche boli. Gość chodzi tam gdzie ty jestes i masz byc nie ma tak ze roamuje po calej placówce tylko zawsze tam gdzie ty no spoko utrudnienie ale ile mozna siedziec za autem czy smietnikiem. Druga sprawa to odglos ze jest blisko wolałbym slyszec kroki a nie jakas pojebaną muzyczke ktora tylko wali po uszach tak samo glośno. Gdy zmieniono te 2 rzeczy to spoko ale tak to mozna grac ale raczej bez postaci zodiaka co zabiera troszke klimatu gry

Pierwsza i najważniejsza rzecz – to NIE JEST gra detektywistyczna o poszukiwaniu Zodiaka. Jest to bardziej intymna historia Roberta, człowieka, który przeżył spotkanie z mordercą i próbuje uporać się zarówno z traumą, jak i okrutnymi wydarzeniami z własnej przeszłości, o których to spotkanie przypomniało. Osią historii są hipnotyczne sesje terapeutyczne, mające na celu odkryć prawdę na temat bolesnych wydarzeń z przeszłości Roberta, zaś prowadzący je doktor wydaje się być nie mniej tajemniczy niż sam Zodiak. Gra ma nieco surrealistyczny klimat, Zodiak nie jest postacią centralną, to bardziej [spoiler]symbol podświadomości, łączącej przeżycia z teraźniejszości z wydarzeniami z przeszłości mimo woli głównego bohatera, niż realną postacią[/spoiler]. Wspominam o tym, ponieważ świadomość tego, o czym jest ta gra, może zaważyć na tym, czy tytuł się wam spodoba, czy też nie. Jeśli chodzi o mechanikę, gra jest połączeniem prostej gry przygodowej ze skradanką, trochę w duchu Dead by Daylight. Podobnie jak w tamtym tytule, tak i tutaj musimy chować się przed szukającym nas mordercą (walka nie wchodzi w grę), jednocześnie rozwiązując serię zadań, zazwyczaj cztery zagadki na każdy poziom. Same zagadki są ok – logiczne, dobrze napędzają zarówno fabułę, jak i gameplay. Problemy zaczynają się po dodaniu motywów skradankowych. Gra została zaprojektowana w taki sposób, by morderca kręcił się po losowych trasach, ale zawsze nieopodal pozycji gracza. I ok – budowanie napięcia, tworzenie dla gracza wyzwania, wszystko zrozumiałe. Szkopuł w tym, że zagadki, choć niespecjalnie trudne, wymagają poświęcenia im sporej uwagi – czytania notatek, „łączenia kropek”, itd. Na czas lektury gra się nie pauzuje, a ponieważ morderca zawsze mniej więcej „wie”, gdzie jesteśmy, to sytuacje, w których ten nas znajduje akurat wtedy, kiedy jesteśmy pochłonięci szukaniem rozwiązania problemu, są nagminne, zwłaszcza w końcowych partiach gry, wymagających czytania większych partii tekstu. Niby jakimś rozwiązaniem jest „tryb fabularny”, w którym nie musimy obawiać się grasującego mordercy, bo go po prostu nie ma. Tyle że taki zabieg pozbawia rozgrywkę całkowicie napięcia. Wizualnie gra nie jest rewelacyjna, ale stylizowana grafika może się podobać. Jak już wspominałem, gra ma odrealniony, surrealistyczny klimat, w czym pomaga przyjęty styl artystyczny – postacie i przedmioty pozbawione są szczegółów, przypominają nieco trójwymiarowe, papierowe wycinanki. Muzyka trochę odstaje – dark ambientowe plamy dźwięku tworzą posępny, mroczny klimat. Szybko jednak stają się powtarzalne, a przez to męczące. Reasumując, uważam, że This is the Zodiak Speaking jest całkiem dobrą, niszową produkcją. Gra, pomimo mankamentów wynikających z niedoskonałego połączenia motywów przygodówkowych ze skradankowymi, może się spodobać. Warunkiem jest jednak, czy „kupisz” konwencję przyjętą przez scenarzystów. Mnie ta historia zaangażowała, więc jestem na tak.

Zacznę prosto z mostu. Ta gra jest po prostu marna. Zrobiona bez pomysłu i bez miłości. Sam Zodiak jest tylko pretekstem żebyście kupili tę grę, a leniwi twórcy mogli zcashować swój wątpliwej jakości symulator w sumie nie wiem czego... gry w chowanego z elementami zagadek? Są dwa tryby gry: jeden narracyjny i drugi "z pzreciwnikiem". Wybrałem drugi myśląc, że da więcej emocji (choć w grach tego typu szukam głównie dobrej fabuły i możliwości odkrywania historii). Jakież było moje zaskoczenie kiedy po całkiem interesującym, choć trochę drewnianym wstępie (akurat tyle, żeby nie dało się zwrócić gry kiedy odkryje przed Wami pełne spektrum tego jakim jest crapem) okazało się, że gra będzie już do końca marną skradanką bez pomysłu. Kiedy się chowasz to nie wiesz czy cie widać, czy nie (znaczniki swiatła i dżwięku są, ale nie wiem czy działają), postać nie może biegać bo po 10 krokach dostaje zadyszki, więc nie ucieknie jeśli coś pójdzie nie tak a stamina wraca bardzo wolno... No nic, po 3h gry stwierdziłem, że nie wytrzymam. Nie dało się zmienić trybu gry w trakcie więc zacząłem od początku. Przeszedłem całą grę bez przeciwnika w 3h, ale to nie jest problem 3h fajnej historii jest lepsze niż 30h marnej. Niestety fabuła to nieśmieszny żart. Postać Zodiaka mogłaby być kimkolwiek, ale Zodiak jest fajny marketingowo, więc czemu nie. A no temu nie, że ludzie kupujący grę o nazwie "This is the Zodiac speaking" oczekują udziału w legendarnym śledztwie, być może wymyślonego alternatywnego końca tego śledztwa, a nie generycznej i idiotycznej historii jakiegoś ciula i łażenia po snach tegoż... Wstyd!