Recenzje KIDS

g6y

"No, that way." / 10

masne pojebane gowno polecam

super gra duzo sie mozna nauczyc polecam

Okej, jak pierwszy raz odpaliłem tą grę to powiedziałem, trochę pojebana ta gra, ale dodaje śmiechu! Polecam! ;D

Doskonała produkcja. Polecam każdemu kto interesuje się animacja i interakcją.

Ummm...Weird, yep weird and that's all I guess. Kinda funny but mostly weird as... yeah :)

[b]Piszę to troszkę pijany, ale co tam xd Powiem wam kochani, że ta gra mnie troszkę ruszyła ponieważ nie raz byłem świadkiem sytuacji gdzie każdy leciał za każdym nie ważne co się stanie po prostu taki efekt młodocianego domina niestety.. Do tego za młodu w grupie zawsze był problem z własnym zdaniem i własną ścieżką w momencie, w którym zdecydowana większość osób popierała opcje B więc ty z automatu by nie tracić prawdopodobnie czasu również wybierałeś opcje B porzucając opcje A, ponieważ tak grupa nakazała swoimi wyborami :/ Do tego klasyczna osoba w każdej klasie, z której każdy się śmieje, ale każdy w głębi serca ją lubi, ponieważ nic złego nie zrobiła taki syndrom osoby błazna przed którą uciekają, ale mimowolnie chętnie za nią lecą by się pośmiać lub coś śmiesznego się stało :/ Niby zwykła i krótka produkcja, ale jednak pokazuje, że bynajmniej za młodu grupa jak i odpowiedzialność zbiorowa ma znaczenie..

Polecam bardzo serdecznie, gierka z przekazem i wgl najlepiej spędzone 20 minut mojego życia. Pozdrawiam cieplutko z rodzinką!

Po wydaniu filmu „Plug & Play” i zagarnięciu kilkunastu nagród, a także przerobieniu go na niedocenianą grę, Michael Frei zniknął na pewien czas aż do maja 2019 roku, kiedy zaprezentował światu nową produkcję [b]KIDS[/b]. Ponownie zdecydował się w minimalistyczny sposób opowiedzieć o czymś ważnym - ślepym podążaniu za ludźmi, na których nigdy nie powinniśmy się wzorować. [h1] FABUŁA [/h1] [i]Śpijcie spokojnie, zestawienie bez większych spoilerów![/i] Tym razem Frei miał łatwiej, gdyż od początku planował, że [b]KIDS[/b] przede wszystkim będzie grą i to ta zostanie przerobiona na film, a nie odwrotnie, jak było w przypadku „Plug & Play”. Sam pomysł narodził się jednak przez instalację artystyczną, która trafiła do Muzeum Sztuki Cyfrowej w Zurychu w 2018 roku. Michael dostał oświecenia i najwyraźniej przypomniały mu się wtedy matczyne słowa, które zna każdy z nas: „Jak on skoczy z mostu, to ty też skończysz?”. Argument nie do pobicia, nieważne, o czym byłaby dyskusja. https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=2352100764 Tak, [b]KIDS[/b] to również karykaturalna przygoda, którą trzeba rozszyfrować samemu. Już wiemy o tym, iż potrzebujemy ludzi wokół siebie - ludzi, do których można się zwyczajnie przytulić i poczuć, iż zależy im na nas. Teraz jednak Frei próbuje nam pokazać, że trzeba uważać na to, z kim się ostaje. Tytuł nie bez powodu mówi o dzieciach, wszak ten okres jest formą na ciasto. Kształtujemy wtedy siebie, szukając wzorców, liderów, którzy nas poprowadzą. Już pierwsza scena ładnie pokazuje (i nawiązuje do słów naszych mam), że gdy jedna osoba skoczy, skoczy i cały tłum, chociaż nie jest jasne, co znajduje się na samym dole, co się będzie dalej działo. Po prostu łykamy wszystko, jak przysłowiowy pelikan. Kolejna ze scen pokazuje dwie strony mające swoje, odmienne zdanie. Wystarczy jedna rzecz, aby zmienić perspektywę - więcej ludzi o takim samym zdaniu. Wtedy nasz wybór, choćby najlepszy i jedyny prawidłowy, odchodzi w zapomnienie, tylko dlatego, że nie potrafimy asertywnie odmówić. Boimy się tego, jak będziemy postrzegani i - co najważniejsze - stracimy osoby, na których nam zależy. Dziwne, prawda? Jeszcze dziwniejsze jest to, że czujemy się bardziej komfortowo w obliczu pytania o to, jak społeczeństwo określa z kim i za kim jesteśmy, w co wierzymy i jak działamy, niż w obliczu pytania kim jesteśmy. Dosadnie? Możliwe! Z tym że jest to moja interpretacja. Frei odważnie komentuje, że nie ma tutaj konkretnej wiadomości i jego celem było pozostawienie otwartej furtki na interpretację. Niemniej jednak kiedy znajdzie się już swoją wizję, podobnie jak w „Plug & Play”, zostajemy pozostawieni z masą przemyśleń, refleksji. [h1] MECHANIKA/ROZGRYWKA [/h1] Jako że [b]KIDS[/b] grą miało być od samego początku, Mario von Rickenbach miał o wiele łatwiej w kodowaniu i stworzeniu mechaniki bardziej połączonej z narracją. Dalej jednak wszystko opiera się na prostych kliknięciach myszą czy przeciągnięciu kursorem w jakąś stronę. Nic skomplikowanego, zero filozofii. https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=2352102302 [h1] OPRAWA GRAFICZNA [/h1] Minimalizm i tutaj jest częścią narracji, wszak Michael napełniając historię wyrazistymi kolorami nadałby jej kierunku, zamykając furtkę do interpretacji. Tak też podobnie jak w „Plug & Play”, operujemy na czarno-białej, niezwykle prostej palecie barw. Puste, bialusieńkie postacie zamieszkują monochromatyczny świat, który jest tak samo binarny, jak wybory, przed którymi stają. Tak, albo nie - zero półśrodków. https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=2352099854 [h1] UDŹWIĘKOWIENIE/MUZYKA [/h1] Delikatny dźwięk instrumentów przybrzemiewa w tle, nie tłumiąc naszych myśli. Co jakiś czas wyraźniejsze staną się efekty symboliczne dla podróży istot, nad którymi sprawujemy pieczę, a także przyjdzie nam posłuchać paru kwestii, jakie wypowiedzą. Paru bezdusznych kwestii, wypowiedzianych robotycznym głosem. Inaczej bym tego nie widział. [h1] PODSUMOWANIE [/h1] Frei jest geniuszem i mam nadzieję, że na kolejny przebłysk geniuszu nie będziemy musieli długo czekać. [b]KIDS[/b] może nie jest historią tak wyraźną, jak „Plug & Play”, ale spełnia swoje zadanie. Zostawia nas z garściami refleksji. Tutaj jednak nie mamy już za bardzo wpływu i pola do popisywania się zmianami nad sobą... [quote=Szynka013]Jeżeli moja recenzja pomogła Ci przy podjęciu decyzji nad zakupem, będę wdzięczny, jeśli zaobserwujesz moją [url=https://store.steampowered.com/curator/33046115-Fridge-Friends/]stronę kuratora Steam[/url], co na pewno zmotywuje mnie do dalszej pracy.[/quote]