Recenzje Bustories

Ach, jak ja lubię gry komputerowe! Pozwalają mi próbować rzeczy niecodziennych i niezwykłych: rzucania zaklęć, romansowania z obcymi, prowadzenia nawiedzonego pensjonatu, mierzenia się z potworami, wysłuchiwania pitolenia jakiegoś typa, który narzeka na bezdomnych i po prostu nie możesz się doczekać, aż się zamknie i w końcu wysiądzie... ... zaraz. Co jest HOT: + przyjemna oprawa: prosta grafika utrzymana w ciepłych barwach, ładne kawałki na MP3; + losowość rozgrywki - faktycznie każda podróż jest inna; + sam pomysł na grę. Co jest NO WIESZ, TO ZALEŻY: ~ w grze jest bardzo prosty menedżment, w którym trzeba pilnować, by nasza postać była nażarta, napita i nieposikana. Mamy furę pieniędzy i trzeba się postarać, żeby paść z głodu - dla jednych będzie to wada, dla innych zaletą będzie to, że element survivalu nie odciąga od najważniejszego, czyli... A co NOT: -...historyjek opowiadanych nam przez współpasażerów. Wszystko fajnie, szkoda, że te monologi są mało interesujące. Zdarzyło się, że tekst mnie zaskoczył (puenta opowiastki barmana), rozbawił (okulista-altruista) czy zaciekawił (self-insert opowiadający o genezie gry, jakkolwiek to było nieco niezdarne łamanie czwartej ściany) - szkoda tylko, że te pozytywne odczucia były dość blade, a historyjki generalnie niezbyt porywające łamane przez nudne; - nie ma ani opcji ustawienia prędkości tekstu, ani nie przewidziano przeklikiwania teksu - trzeba zaczekać, aż wszystko się przestuka, żeby słuchać dalej. To jest moment, w którym brakuje mi na Steamie opcji "jest okej". "Bustories" nie jest grą złą, a już na pewno nie grą robioną bez pomysłu czy na odwal. Sam koncept jest bardzo dobry i mnie jest bardzo po drodze z wszelkimi visual novels, ale tu po prostu nie siadło: historyjki i wywoływane przez nie emocje są po prostu nijakie. Raz i pół zagrane, nie mam ochoty ponownie przemierzać tej trasy.