Recenzje Darkest Hour: A Hearts of Iron Game

Moje założenie było dosyć proste- znaleźć grę, która nie jest stymulatorem przesuwania frontu, tak jak to ma miejsce w Hearts of Iron 4. Dlatego kierując się opiniami innych graczy zacząłem patrzeć na starsze części z tego cyklu, również na modyfikacje, które wyszły jako oddzielne gry. Grałem w Hearts of Iron 3 oraz trochę w 2-kę. Według mojej opinii Darkest Hour: A Hearst od Iron Game, to jest solidna produkcja, warta uwagi i polecona przez moją osobę, dla żółtodziobów, jak i weteranów gatunku gier strategicznych. Grafika (jak dla mnie) nie gra dużego znaczenia, przy takich grach moim zdaniem najważniejsza jest czytelność. Tutaj mamy z tym trochę problem, gdyż masa pojawiających się powiadomień potrafiła sprawić mnie o ból głowy. Jasne, można je wyłączyć i szczerze polecam ukryć te mniej istotne. Myślę, że wystarczy do samej otoczki wizualnej się przyzwyczaić. Jeżeli ktoś sięgnął wcześniej po 4-artą część, to możemy czuć na początku lekki dyskomfort „przytłoczenia" wszystkim dookoła co momentalnie się pojawia lub znika. Co z samą rozgrywką? Jest z pewnością dużo bardziej trudniejsza i wymagająca skupienia niż we wcześniej już wspomnianej 4-rce. Tam spokojnie mogłem ustawić front i jeżeli byłem pewny, że nie będę miał niespodzianek, to mogłem pójść zrobić sobie dobrej kawy. Tutaj niestety, tego nie mogłem zrobić bez zatrzymania akcji. Ciągle coś się dzieje, wróg manewruje jednostkami (na wysokim poziomie trudności nawet logicznie), atakuje, rozmieszcza lotnictwo bombardując przy tym pozycję moich jednostek. Na mapie jest ciągły ruch, nie jest to tak statyczne, jak czekanie na przesunięcie frontu. Właśnie, bo w Darkest Hour musimy sterować każdą armią/dywizją oddzielnie, bez jakichkolwiek kar (jak się nie mylę, to są takowe w 4-ej osłonie). Gracz przede wszystkim musi być skupiony na polu walki, zarządzać każdą jednostką. I jest to fajne oraz dynamiczne. Możemy okrążyć, wyminąć, wesprzeć atak, opóźniać przemarsz wroga lub nawet osłonić wycofujących się żołnierzy. Niektórzy sugerują, że gra jest bardziej przystępna dla wyjadaczy strategii. Nie zgodzę się z taką deklaracją, wystarczy kilka godzin aby opanować mechanikę i zacząć dobrze grać. Bardzo często zdarzało mi się, że gra i tak mimo wszystko narzuca mi swoją wersję historyczną. Podczas I wojny światowej grałem Cesarstwem Niemieckim w 1918. Wygrałem jedną wojnę, która wybuchła wcześniej, pokonując Francję gdy zdobyłem Paryż, a później jeszcze dwa razy Cesarstwo Rosyjskie i Wielką Brytanię. Pod koniec scenariuszu wyskoczył mi event, że Francja narzuca mojemu państwu swoje warunki pokojowe. Jak? Skoro miałem z nimi pokój, a następna wojna była wyłącznie z Cesartwem Rosyjskim? Próbowałem wszystkiego, nawet za pomocą oszustw zerwałem sojusz z Austrią. Mimo wszystko, potęga Cesarstwa Niemieckiego upadła. A szkoda, zdążyłem już wyzwolić państwa bałtyckie, Polskę oraz Ukrainę, zabrałem większość koloni francuskich i stworzyłem potęgę morską oraz lądową. 8.5/10

Zupdatowana wersja hearts of iron 2 - wiecej technologii i wiecej prowincji. Rozgrywka jest bardziej taktyczna. Gram z modem trp 1.04 co sprawia, ze rozrywka jest niezwykle wymagajaca i nawet tyle lat po premierze nie znudzilo mi sie.

Każdy, kto cenił miło spędzony czas przy HoI2 powinien spróbować. Nowe ciekawe mechaniki, wydarzenia historyczne i kosmetyczne smaczki sprawiają, że doświadczenie z HoI2 nabiera rumieńców, a wspaniała społeczność modderska sprawia, że DH staje się zabawą na wiele godzin.

Zwycięstwo komunistów w Niemczech w 1933, atak Niemiec na Czechosłowację, wojna radziecko - chińska czy zwycięstwo Wehrmachtu w wojnie z ZSRR - w Darkest Hour to ty możesz napisać własną, alternatywną historię dla świata. A możliwości jest dużo, ponieważ można zmienić historię zarówno pierwszej jak i drugiej wojny światowej. Mimo, że grafika wydaje się odstraszająca, to nie ona jest najważniejsza - najważniejsze to wybranie dowolnego kraju - tak, dowolnego kraju, bo możesz przewodzić zarówno silnymi krajami, jak ZSRR czy USA, jak i tymi nie znaczącymi (Kostaryka, Szwecja czy Mongolia) i pokierowanie go do dominacji w świecie. I mimo, że musisz martwić się o setki rzeczy - o surowce, pracę przemysłu, zadowolenie społeczeństwa, budowę armii, jej modernizację, politykę swojego państwa i ministrów w swoim rządzie, technologie oraz wywiad, to wszystko jest tak dobrze uporządkowane, że już po kliku minutach wiesz wszystko. Darkest Hour jest w całości oparty o historię i nie ma tu żadnych wymysłów autorów. Dla przykładu - III Rzesza miała wybitnych naukowców i inżynierów, co dawało jej przewagę nad swoimi wrogami, np. ZSRR. Odwzorowano to tutaj z perfekcją - grając Niemcami ma się doskonałych ludzi nauki, dzięki czemu szybko opracują nowe czołgi, doktryny wojskowe czy rozwiązania przemysłowe. Z kolei zespoły naukowe Związku Radzieckiego dysponują mniejszymi umiejętnościami i nie zawsze będziesz w posiadaniu nowoczesnych rozwiązań technologcznych, tak ważnych dla funkcjonowania silnego państwa. Historyzm jest widoczny również w bitwach - w scenariuszu 1941 Armia Czerwona nie jest w stanie być równorzędnym przeciwnikiem dla Wehrmachtu i ponosi ogromne straty - czego przykładem mogą być błyskawiczne postępy Niemców podczas operacji Barbarossa. Tymczasem w scenariuszu 1944 to siły niemieckie nie mogą dorównać Armii Czerwonej - tak jak to było na przykład podczas Operacji Bagration. Jeśli chodzi o starcia, to rozgrywają się one niemal automatycznie, lecz czynników na to, kto je wygra, są dziesiątki. Warunki atmosferyczne, umiejętności generałów, pora dnia, okrążenie, zaopatrzenie lub jej niedobory, siła i organizacja dywizji, atak ze skrzydła, desant, fortyfikacje, teren walki, doktryny walki lądowej, przeprawa rzekę i wiele innych. Darkest Hour: A Hearts of Iron Game jest dotychczas jedną z najlepszych ulepszeń gry Hearts of Iron 2, która miała premierę w roku 2005. Opisywana gra posiada wsparcie dla modów i obsługuje język polski. Można ją polecić każdemu. 10/10

Co tu dużo mówić, jest to Hearts of Iron 2 na sterydach i to sterydach, jak NRD-owska pływaczka. Jeśli lubiłeś Hearts of Iron 2 polubisz i to. Jest tu zaimplementowanych wiele modów usprawniających i sprawiających, że rozgrywa staje się o wiele ciekawsza. Zmieniono wiele rzeczy tj. technologie, szpiegostwo czy dyplomacja.

Jest to moim zdaniem najlepsze z dotychczasowych rozwinięć HOI2. Gra, mimo że dzisiaj może wydać się graficznie przestarzała, to stawiam ją wyżej niż HOI4. Dosyć surowa grafika bardziej mi odpowiada i bardziej pasuje do symulatora strategicznego osadzonego w latach pierwszej i drugiej wojny światowej. Możliwość samodzielnych modyfikacji daje graczowi nieskończone w zasadzie możliwości. Przełożyło się to na ogromną liczbę modów, które urozmaicają rozgrywkę. Czarno białe zdjęcia dowódców, jednostek, modeli uzbrojenia, grafiki odpowiadające ''etosowi'' poszczególnych krajów - to wszystko sprawia, że gra jest doskonała i zostawia w tyle nieco bajkową HOI4. Mam już ponad 5 tysiecy godzin w The Darkest Hour i wracam do tej gry regularnie.

Zdecydowanie polecam, nie tylko fanom gier Paradoxu. Czytając opinie doszedłem do wniosku, że ta gra musi być bardziej grywalna od HoI IV, teraz sam mogę to potwierdzić. Bardzo dobry tutorial, po przejściu którego (całość do ogarnięcia w godzinę) jesteśmy przygotowaniu na rozgrywkę. DH bardzo przywodzi na myśl victorie i chyba jest takim brakującym ogniwem między Vic a HoI, pozwala na rozegrywkę od 1914 - wielka wojna. Możemy też zagrać Polską startując od 1933 przemieniając ją w lewacką demokrację, albo zamknięte faszystowskie państwo.

Klasyk i dobre wprowadzenie do gier Paradoxu. Jednakże im więcej grasz, tym AI staje się łatwiejsze do pokonania i nie stanowi wyzwania. Wciąż jednak chętnie wracam do tego tytułu, choć nie wiem, czy robiłbym to, gdyby nie mody.

Gra jest oparta na silniku z HoI 2, ale nie chodzi w tej grze o grafikę przecież. Ważne jest w niej grywalność, jak dla mnie to właśnie ta gra zawiera. Jest odświeżona mapa, dużo scenariuszy które można przedłużyć nawet na 28 lat. Same scenariusze główne zaczynają się od 1914 do 1945 roku. Czyli jest 1 Wojna Światowa wraz z 2 Wojna Światową. Jak to było w HoI 2, to i tu zarządzamy wybranym państwem w danym okresie XX wieku. Jak dla mnie warto kupić tą grę, bo zawiera też samo HoI 2 wraz z dwoma dodatkami Doomsday i Armaggedon. I jest oczywiście po Polsku, ale i po Angielsku by się dało grać oczywiście.

Ta gra to takie ulepszone HoI II, z dodanym świetnym scenariuszem z 1914 roku, i innymi drobnymi poprawkami. Jest to jedna z nielicznych gier w których grając, autentycznie mam ciarki na plecach czując tą niesamowitą doniosłośc decyzji i możliwości jakie daje ta gra. Szczegółowość odwzorowania warunków militarnych i geopolitycznych jest doskonała, można spędzać godziny po prostu przeglądając potencjał militarny czy naukowo-techniczny poszczególnych państw i wcale nie nudzić się tym. ,,Przy okazji'' można szczegółowo poznać mapę świata z 1914, z 1933, 1936, 1939 itd. To dzięki tej grze dowiedziałem się o wojnie domowej w Meksyku toczącej się w momencie, kiedy w Europie w 1914 r. zaczynało się nacjonalistyczne szaleństwo. To dzięki tej grze dowiedziałem się o istnieniu rozlicznych klik i autonomicznych prowincji które istniały w XX wieku w Chinach i uniemożliwiały temu gigantowi oparcie się obcym. Dzięki DH potrafię wymienić wszystkie niemieckie kolonie przed I wojną światową. Ciekawie również okazały się problemy Włochów z ujarzmieniem powstania w Libii, które grając jako król Wiktor Emanuel III można spróbować pokonać samemu. Choć w sumie równie dobrze jako przywódca zjednoczonych plemion libijskich możesz wykurzyć chrześcijan z ich terenu. Słowo ,,można'' jest tu kluczowe - możesz wszystko. Jeśli interesujesz się historią XX wieku to nie ma lepszej gry na ten temat.