Recenzje SOLITUNE

it's weird. I'd call it an art project more than a game. food for thoughts. interesting, could be developed into a game - I'd play it.

Cóż. Gra przyjemna, łatwa, surrealistyczna i z przesłaniem. Ale trwa zaledwie 20 minut. Jeśli to Ci nie przeszkadza, to polecam.

SOLITUNE, czyli jak opuściłam Korpo™ i zostałam Pasterzem, to niemal pasywne doświadczenie i interaktywna historia niż aktualna gra z akcją czy czymkolwiek innym. Jak większość z nas, główna bohaterka marzy o małym drewnianym domku i prostym życiu pastuszka, co jest ślicznym obrazkiem w przeciwieństwie do jej szarej i monotonnej pracy w otoczeniu równie stłamszonych i smutnych ludzi. Bierze się więc w garść i idzie poprawić jakość swojego życia, nie zapomniając przy tym o swoich współpracownikach. + prosta, łatwa, do relaksu + zbieranie części ubioru pasterskiego + estetyczny dreamscape przemieszanej technologii z naturą - zdecydowanie za krótka; max. 20 minut łącznie z poklikaniem ustawień, czekaniem aż skończą się napisy końcowe (tip: nie kończą się, tylko lecą w kółko, co nabiło mi pewnie 2 dodatkowe minuty) oraz trasą widokową, która polega na tym, że odchylasz się na fotelu przez chwilę kontemplując atmosferę i swoje stado rogatej trzody - cena; 7,19 złotych to dalej trochę za dużo jak na tak mało materiału, lepiej poczekać na przecenę albo zagrać z biblioteki znajomego