Recenzje Pub Encounter

Nie mam jakichś wielkich oczekiwań od otome od Dogenzaki, ale o ile The Men of Yoshiwara: Ohgiya, było w miarę przyjemnym, nawet jeśli niskich lotów, czytadełkiem, to Pub Encounter bliżej do leku na bezsenność jakim było Gakuen Club. Są wprawdzie dwie ścieżki, które nawet lekko się czyta, ale panów jest pięciu, więc to mniej niż pół. Sam temat jakim jest związek z dużą różnicą wieku jest ciekawy i jedynym innym otome, które pokusiło się o coś takiego, a przynajmniej z tych które kojarzę, było duuuużooo lepsze Double Score. Problem jest taki, że ta różnica wieku zdaje się niczego specjalnie nie wnosić poza aspektem wizualnym, więc jeśli oczekujecie jakiegoś studium tego typu związków to nie oczekujcie. W dodatku ja rozumiem, panowie w średnim wieku, ale jeden wygląda już jak dziadek. Bohaterka często nie ma oczu na ilustracjach. Gra jest tak nijaka, że nie wiem co mogę jeszcze napisać. Może tyle, że jeszcze jej nie skończyłam, więc może kiedyś edytuję recenzję, ale po 35 godzinach takie są moje wrażenia. Pub Encounter wygląda jakby jakiś uczeń szkolący się na barmana napisał sobie opowiadanie by łatwiej było mu zapamiętać nazwy alkoholi i ich znaczenia, bo to jedna z nielicznych rzeczy co się tu jakoś wyróżnia. Podsumowując, nic jakoś bardzo odrzucającego, ale po prostu bardzo nudna gra, nie polecam.