Recenzje Deponia Doomsday

Ostania część jednej z mojej ulubionej serii growej. Dalej jest ciekawa, dobrze przemyślne zagadki, historia dalej piękna a zarazem uczy o tym że nic nie możemy zmienić w swojej przeszłości. Chociaż dalej zakończenie jest smutne to nie powiem że złe (chociaż cały czas mam ochotę uratować jakoś Rufusa). Postacie to istne złoto to jak są wykonane.

Spoiler dotyczący zakończenia [spoiler] Zakończenie trylogii, było inne niż oczekiwane, natomiast było ono dobre, sprawiło, że myślałem o nim po ukończeniu gry. Jednak gracze chcieli też zobaczyć dobre zakończenie, tak powstał ten sequel. Twórcy jednak zostali przy swoim i przekaz jest prosty "Zakończenie było jakie było i powinniśmy to zaakceptować. Było dobre" i ja to niesamowicie szanuje, szanuje fakt, że nie ugięli się pod oczekiwaniami i zaufali sobie jeżeli chodzi o poprzednie zakończenie [/spoiler]

Po zakończeniu ostatniej części muszę powiedzieć że bawiłem się całkiem dobrze ogrywając tą serię. Fabuła była całkiem interesująca, postacie ciekawe i z duszą, przestawiony świat jak najbardziej oryginalny a humor w tych grach będzie elementem który będę wspominał najprzyjemniej. Polecam tą serię z szczerym sercem.

Wow... Tego się nie spodziewałem kupując Deponie Domsday. Gra jest świetna jak cała seria, zachowuje poziom, humor, zwroty akcji, zaskakujace miejsca i postacie. Mimo tego gra była w stanie sprawić, że nie mogłem wydobyć z siebie słowa przez jakiś czas. Piękne zakończenie wspaniałej serii, polecam każdemu grającemu w poprzedniczki. Musicie to przejść.

it was a really good game but i regret ever play any part all the serie from welcome to deponia to doom day is in the end depresing as f... the game talks a lot about hope but in the end there never was any hope for happy ending as game progress it gets more and more depressing just to give you so called hope near the end to just slam a big punch in your face that there never was a slight chance of one oh yea and theres a lot of plot holes like if Rufus traveled to the future he never meet gold so she never could stole time travel machine to help falling Rufus, old gold as well was never really explained oh well one more thing to hate the world we living in cause like in this game life suck i can't recommend it cause how depressing the ending is and yea the puzzle with the star was absurd idk who tho of it but he deserve a kick in the balls if he have them oh yea theres a bug in the sauna that if you first collect all the sweat you can only apply it to one arm and theres no more you can then do and you need to start from save before if you lucky to have one and not loose much of the progress. and on the side note, plus it suck that i have all parts of the game and i did not get a free deponia complete story even tho i technically own a complete story

Made me question what, hope, morality, humanity and platypuses are. But with all seriousness: the whole "Deponia" series deserves world-wide recognition. The solid story, cheesy characters, the absurd humor, beautiful artstyle and amazing presentation overall makes this one of a kind adventure. Absolute must-play just for about everyone.

I znów świetnie się bawiłem przy Deponii, poziom z poprzednich części utrzymany. Miałem jednak momentami problem ze zrozumieniem tych zawiłości związanych z czasem :D Minus za to że to już koniec serii :(

Twórcy od samego początku trollują gracza. Stwierdzam nawet źe cała gra jest zrobiona by sprowokować tych co chcieli lepsze zakonicznie i naprawdę fajnie to wyszło. Nie licząc bohaterów wywodzących się z elizjum, starej gwardii występuję tylko Toni (poznajemy też niedoszłych teściów ) I po pierwszym rozdziale wcale mnie nie dziwi że w pierwszej Deponi tak pieniła się na głównego bohatera. Szkoda że nie spotykamy Boza. Rufus jak to Rufus, z części na cześć stara się bardziej przeginać. Fabuła pełna humoru odniesień do filmów oraz gier, i w całej swej okazałości pozytywnie zakręcona. Uwierzcie nikt chyba tak nie umie plątać czasu jak bohater tej opowieści . Niby da się logicznie wszystko wytłumaczyć, ale pod sam koniec jak bohaterowie zaczynają opowiadać to nawet ja się zacząłem gubić. Rozgrywka w finale też przestała bawić – limit czasowy jest tak wyśrubowany że jeśli nie przeklinamy wypowiedzi to nie ma szans zdążyć, a co dopiero by wymyślić rozwiązanie. Z ciekowostek poznajemy genezę planety Deponi, dlaczego jest jaka jest,z kąd się wzięło Elizjum i co by było gdyby Organom udało się osiągnąć swój cel w poprzednich odcinkach. Osobiście jest to dla mnie najlepsza seria gier przygodowych. Naprawdę żal mi że to koniec bo Deponia Doomsday to bardzo dobra gra.

Ta gra (pomijając jej mechanikę) pokazała mi, że życie nie wszystkim nam pójdzie po naszej myśli. Opowiedziała historię, drogę i jej koniec. Po za piękną grafiką niesie głębsze przesłanie. Nie wyłapałem go do końca ale to mało ważne... Nie gniewajcie się na zakończenie, jest bardziej prawdziwe niż się nam wydaje. Pozostawiam was z tą myślą tak jak autor zamierzał.

Gra jest naprawdę super i posiada sporą dawkę humoru tylko pod koniec oglądając napisy końcowe zaczęłam się zastanawiać po co to w ogóle powstało? ($$ only?) Oczywiście bawiłam się świetnie z dobrze znanymi postaciami, ale przez całą rozgrywkę człowiek dostaje jasny przekaz że tym razem można zmienić losy historii i dostać upragniony happy ending, a tutaj zonk. Nie można zmienić czegoś co już się stało...deal with it. Nie miałam problemu z zaakceptowaniem tego jak skończyła się Goodbye Deponia, ale skoro już robić kolejna grę z wątkiem podróży w czasie to dlaczego przez 14 godzin usilnie próbuję wszystko odkręcić i naprawić tylko po to żeby dostać pstryczka w nos? Jak dla mnie jest to typowy filler, który pozwala ponownie spotkać się z Rufusem i Goal, ale nie zmienia absolutnie nic w tym co było wcześniej. Pomimo rozczarowania zakończeniem to jednak serdecznie polecam gierkę, bo posiada dobrze napisane dialogi, całkiem niezłe nowe postacie, ładnie zaprojektowane lokacje i grafiki, no i fabularnie wciąż jest bardzo dobrze. Szkoda tylko tej końcówki i braku Pokiego z piosenkami Huzzah!