Recenzje The Aquatic Adventure of the Last Human

Kolejna gra niezależna, wyciągnięta z głębin Steam'a. Przedstawicielka gier z gatunku metroidvanii (co to kurna?) - czyli sympatyczna platformowa-zręcznościowa gra, w artystycznej (i mimo wszystko - urywającej dupę) oprawie audio-video, próbująca odpowiedzieć na pytanie "co to się stanie z naszą planetą za jakieś set tysięcy lat?" Dla fanów sado-maso walk z bossami, jak i wszystkich innych szukających mega klimatu i totalnej odskoczni od nudnej papki gier klasy AAAAAAAA Mimo, że gier, gdzie ginę co 10min, nie znoszę, to jednak bawiłem się świetnie, palce mam wyłamane i klawiaturę za oknem, a w pokoju wciąż kroję klimat siekierą! POLECAM

The Aquatic Adventure of The Last Human to gra wyjątkowa. Można ją określić jako podwodną metroidvanię w klimatach post-apokaliptycznych. Gra inspirowana jest stareńkim już Shadow of The Colossus, jak również Planetą Małp i Podwodnym Życiem ze Stevem Zissou. Grę rozpoczynamy bezbronni - spadamy z kosmosu, przbijając się przez warstwę lodu i od samego początku toważyszy nam nastrój odosobnienia, potęgowany przez koszmarkowy pixel art oraz muzykę jedyną w swoim rodzaju. Szybko znajdujemy wyrzutnię harpunów, której musimy jeszcze szybciej nauczyć się używać, gdyż od razu trafiamy na pierwszego bossa. W ten sposób poznajemy dwie formy gameplay'u obecne w podwodnej przygodzie - walkę z bossem i drogę do bossa. Tak właśnie wygląda całość gry - pokonujemy bossa, zbieramy części do łodzi podwodnej i wybieramy się na poszukiwania kolejnego przeciwnika. Z czasem nasz arsenał się powiększy, a zabawa z walk wzrośnie wprost proporcjonalnie do ilości śmierci. Gra bowiem do łatwych nie należy, gracz ginie często, łatwo i szybko, adwersaże zaś przeciwnie. Jak już napisałem, grę cechuje dualizm rozgrywki. Część czasu spędzimy snując się na oślep przez nieznany i niebezpieczny teren. Gra pozwala się zgubić, niech za przykład posłuży to, że do teoretycznie ósmego bossa dotarłem jako do piątego. Gubienie się w tej grze sprawia frajdę. Nigdy nie wiemy, kiedy natrafimy na bossa, nie ma jakiegoś wyznacznika, mówiącego: "o tam idź, tego zabij". Jedyne co dostaje gracz by się odnaleźć to bardzo ogólna mapa. Gra opiera się o to, że będziemy się gubić. Nie wiedząc gdzie płynąć, ani po co, odkrywamy nowe wody w najbardziej naturalny sposób. Na całej mapie rozsiane są punkty zapisu, punkty szybkiej podróży, skrzynki z ulepszeniami, taśmy oraz sekrety. Taśmy te są jedynym źródłem fabuły w grze, chociaż bardziej służą utrzymaniu klimatu, co działa. Bossowie są oparci o umiejętności gracza w omijaniu nadchodzących ataków, te zaś zachaczają niekiedy o delikatny bullet hell. Starcia są długie, wymagające, potrzeba do nich wielu podejść i wielu śmierci. Mogą to być starcia frustrujące, ale też niemniej determinujące. Walka to przyjemność. Sami też tak stwierdzicie, gdy wymanewrujecie rekina, aby rozbił sobie o pysk minę głębinową. Moim osobistym zawodem jest tu ostatnia walka, która polega na najbardziej standardowej z możliwych zasadzie: "Poczekaj aż się odsłoni i bij w wielki świecący punkt". Nie jestem fanem takich walk i uważam, że pozostałe starcia były o wiele lepsze, nie rujnuje to finału, pozostawia jednak pewien zawód. Podsumowując gra pozostaje świeża do samego końca i do końca też utrzymuje w graczu chęć do grania, do pokonania trudności i dotarcia do finału. Gra jednocześnie spokojna i niesamowicie dynamiczna, gra tajemnicza i dająca dużą dowolność w przechodzeniu. Czy ma wady? Jak mówiłem bossowie mogą być frustrujący, mapa jest niezwykle ogólnikowa i niesamowicie łatwo się zgubić. Są to efekty obranych kierunków gameplay'owego oraz artystycznego. Starcia są frustrujące, aby zwycięstwo było bardziej satysfakcjonujące, ogólnikowa mapa zaś zapewnia, że odkrywanie mapy pozostanie interesującym doświadczeniem. Mówiąc wprost: jedna z najlepszych metroidvanii, w jakie grałem.

I think it's a wonderful game as long as you don't approach it with the wrong expectations. The main draw of The Aquatic Adventure is exploration and the general climatic setting - it is not about slaying hordes of enemies and upgrading yourself into a superhero. In terms of metroidvanias it is on the Ori and the Blind Forest side instead of Castlevania side. Combat limited to only boss fights can feel boring if you expected to torpedo to deathg the whole ocean life and it is a valid criticism if that's what you want. But if you want to go on The Aquatic Adventure of the Last Human and put yourself into shoes of some guy in a small submarine with no other humans left in the world... this game will definitely deliver a nice experience.