Recenzje G-senjou no Maou - The Devil on G-String

Maou spośród innych przedstawicieli gatunku visual novel wyróżnia przede wszystkim to, że jest to opowieść utrzymana w klimatach gangsterskich. Protagonista uczęszcza oczywiście do szkoły i ma w niej znajomych, ale to tylko fasada do jego działań w półświatku przestępczym. Szantaże, wymuszenia, porwania dla okupu, tortury, czy płacenie ciałem przez kobiety w celu uzyskania korzyści to tylko czubek góry lodowej tej mrocznej opowieści, która nieraz pokazuje to raczej ohydne oblicze człowieczeństwa. Znajdziemy tu też sporo gagów, żeby rozluźnić atmosferę i cały kawał dobrze zaaranżowanej muzyki klasycznej. Gra jest niejako hołdem dla najlepszych kompozytorów z ubiegłych wieków, w tym też dla naszego Chopina. Do Diabła należy oczywiście ściągnąć łatkę dodającą scenki erotyczne, które nie przeszły przez cenzurę na Steamie. Nie jest to historia dla grzecznych dzieci i o grzecznych dzieciach, więc należy poznawać ją z każdej możliwej strony. Dwa razy straciłem wszystkie sejwy z gry przez problemy z synchronizacją chmury i musiałem zaczynać wszystko od nowa. Na szczęście po skorzystaniu z opcji przewijania tekstu szybko dotarłem do momentu, gdzie straciłem wszystkie dane. Później udało mi się zaliczyć jedno z zakończeń. Na razie wstrzymam się z zaliczaniem kolejnych, gdyż wersja steamowa The Devil on G-String moim zdaniem wcale nie jest najlepszą wersją tego tytułu. Diabeł ma już na karku szesnaście lat. To klasyka gatunku. Produkcja ma swoje lata i była robiona w formacie obrazu 4:3. Jeśli ktoś konwertuje taki tytuł do formatu 16:9, to utnie górę i dół każdej grafiki, co oczywiście ma tutaj miejsce. Są wersje visual novelek, które pozwalają na swobodne przeskakiwanie pomiędzy tymi dwoma trybami obrazu. Recenzowana gra nie jest niestety jedną z nich, co psuje sam komfort gry. Z wersją ze Steama nie działa także fanowskie spolszczenie, które krąży po sieci od niemal dziesięciu lat i jest jedną z pierwszych polonizacji gier tego gatunku. Swoje zrobiłem. Za grę zapłaciłem. Na razie jednak pozostanę przy wersji, która nie urywa grafik i mogę ją ograć w języku ojczystym, bo znaleźli się jacyś ludzie, którzy wykonali kawał dobrej roboty z dobroci serca i w gruncie rzeczy zrobił więcej przy Maou dla polskiego gracza niż jej oficjalny wydawca