DCS: MiG-15Bis DLC

Wszedłeś na stronę produktu o nazwie DCS: MiG-15Bis. Zakładam, że zastanawiasz się nad zakupem tego modułu. Tak, dobrze trafiłeś. Ten moduł jest świetny, mógłbym go śmiało polecić początkującym, ale w każdej łyżce miodu jest też łyżka dziegciu. W tym przypadku również… Zacznijmy może od tych prostszych rzeczy. Po udanym zakupie siadamy do nauki kokpitu i obsługi systemów. Gdyby były jakieś zaawansowane, zajęło by nam to dobry miesiąc. Nie w przypadku „małego Limka”. Jak jesteśmy średnio ogarniętą małpą i przysiądziemy do manuala (którego liczba stron nie przekracza średniej ilości stron lektur z podstawówki!), to cały kokpit możemy ogarnąć w jeden wieczór, maksymalnie dwa dni. Jeden stopień do sukcesu za nami. Wspomniałem o instrukcji. W tym przypadku jest niezbędna do stwierdzania i naprawiania usterek. To jest czysta nauka formułek, raczej nic nadzwyczajnego. Trochę trudniejsza jest sztuka opanowania pilotażu, bowiem samolot ten należy według mnie ze względu na to śmiało go mogę zaliczyć do samolotów ciężkich do opanowania (jednak jest nieco prostszy od „Mikojana” MiG-21Bis z tego samego OKB). Trzeba znać optymalne prędkości, przy których samolot najlepiej manewruje. Do tego podstawowe manewry myśliwskie. Bez tego ani rusz. Jak już wspomniałem o walce myśliwskiej, to warto opowiedzieć o uzbrojeniu, które niestety nie domaga. Jest to samolot typowo myśliwski. Oprócz dwóch działek NR-23 kal. 23mm otrzymujemy działko N-37D kal. 37mm. Jak te pierwsze wydają się nie groźne, tak jednak te drugie może stworzyć piekiełko dla naszego oponenta. Przy trafieniu w cel, pocisk wybucha. Można wykorzystać zarówno w atakach klasy powietrze-powietrze, jednak proponuje wykorzystywać przy atakach klasy powietrze-ziemia. Jeżeli już mowa o celach naziemnych, to jest dobry moment do wspomnienia o bombach, mamy dwa typy bomb o następujących wagomiarach 50kg oraz 100kg. Jednak celowanie tak, aby trafić wiąże się z pewną maszyną losującą. Latam już Limkiem jakiś czas, a trafić w cele udało mi się tylko raz, bądź dwa. Różnice między jego amerykańskim koleżką „Szablą” wyglądają następująco. Zdecydowanie lepsza prędkość wznoszenia, jednak stanowić problem może niestabilny lot przy wysokich prędkościach (<0,98Ma) dzięki którym samolot jest ściągany w lewą stronę. Ostatnich chyba najważniejszym mankamentem jest brak jakichkolwiek serwerów, na których można polatać. Oczywiście, jest Korea 1952, jednak trafienie tam na przeciwnika wiąże się ze szczęściem i pewnego rodzaju fartem. No chyba, że zagadamy do kogoś z niebieskich na serwerze Discord tegoż serwera. Podsumowując - jeżeli mamy zapał, jeżeli lubimy klimaty wojny koreańskiej oraz jesteśmy ręcznie wysportowani. Tak, śmiało mogę polecić, nawet początkującym. Ten samolot może nauczyć nas wielu rzeczy 🙂

MiG-15 to pionierska konstrukcja wśród myśliwców odrzutowych. Zasiadając w jego kabinie przenosimy się w lata 50-te, nie uświadczymy tu pocisków kierowanych radarem lub na podczerwień, do dyspozycji mamy tylko broń strzelecką i celownik żyroskopowy. Wszystkie te systemy pokładowe są wiernie odtworzone w DCS MiG-15bis. Do nawigacji musi wystarczyć nam odbiornik sygnału z radiolatarni współpracujący z radiokompasem, który najpierw należy ustawić na odpowiednią częstotliwość - w sam raz dla fanów starych radioodbiorników. Podobnie ma się sprawa z radiem, które pracuje w zakresie do 5MHz, częstotliwość dla każdego lotniska możemy podejrzeć pod mapą F10. I tu należy się wyjaśnienie - w samolocie nie ustawiamy częstotliwości ale numer kanału. Najprościej go uzyskać mnożąc częstotliwość przez 40, i tak dla 4MHz będzie to kanał 160, dla 4,3MHz - kanał 172, a dla maksymalnej 5MHz - kanał 200. Pilotaż MiGa-15 nie jest trudny, ale niewskazane jest nurkowanie połączone z rozpędzeniem się do prędkości bliskich 1000 km/h, gdyż skutkuje to blokowaniem się sterów wysokości. W tej sytuacji ratunkiem jest tylko wypuszczenie hamulców aerodynamicznych. Przy lądowaniu z kolei, nie polecam zmniejszać prędkości znacznie poniżej 300 km/h, kończy się to przeciągnięciem i zderzeniem z ziemią. Walka powietrzna w MiGu-15 nie należy do łatwych. O ile zestrzelenie nie posiadających tylnego strzelca B-52 nie stanowi problemu, to pojedynek z amerykańskim odpowiednikiem, myśliwcem F-86, wymaga pewnej wprawy. Przy czym jednak w walce w sieci z żywym przeciwnikiem można wykorzystać przewagę MiG-a w prędkości wznoszenia, to już walka z F-86 sterowanym przez AI prawie wymyka się prawom fizyki. Samoloty sterowane przez AI korzystają z uproszczonego modelu lotu, moim zdaniem zbyt uproszczonego. Przeciwnik swobodnie manewruje przy 250 km/h, co w moim przypadku skończyłoby się przeciągnięciem i usilnymi próbami ratowania samolotu przed wpadnięciem w korkociąg. Do zwalczania celów naziemnych możemy wykorzystać rakiety niekierowane oraz bomby. MiG-15 nie posiada systemów ułatwiających celowanie i ataki na cele naziemne należy po prostu przećwiczyć. Na szczęście mamy też działko 37mm, które poradzi sobie z lżej opancerzonymi celami. MiGa-15 polecam przede wszystkim osobom zainteresowanym działaniami wojennymi w powietrzu w okresie Wojny Koreańskiej oraz ogólnie myśliwcami odrzutowymi sprzed ery radarów pokładowych i kierowanych pocisków powietrze-powietrze.