Recenzje Springblades

Pora na jeden ze stałych segmentów. Dziś przyjrzymy się kolejnej produkcji od często omawianego studia Sokpop Colective. Są bardzo płodni więc możecie się tu spodziewać jeszcze więcej. Springblades na pewno wygląda jak jedna z ich produkcji. Mamy tu charakterystyczny prosty rysunkowy art, który jak zawsz dobrze się sprawdza. Ot, coś uroczego i lekko zawadiackiego. Mechanicznie mamy tu do czynienia z turowym RPGiem, w którym combat dodatkowo opiera się na prostych minigierkach. Jeśli więc nasza postać ma 70% szans na trafienie, to będziemy musieli wcisnąć guzik w momencie, gdy suwaczek jest w polu trafienia, które w ogólności zapełnia 70 całego pola minigierki. Dodatkowo im bardziej w środku trafimy, tym większą liczbę damage zadamy. Podobnie ataków przeciwników można unikać lub je blokować, jeśli wciśniemy klawisz równo w momencie, gdy nas uderzają. Jeżeli powyższy opis brzmi dla was bardzo źle, to nie jesteście sami. Osobiście też byłbym tym zrażony, ale o dziwo nawet jakoś to działa. Szczególnie że sama gra jest krótka, więc wchodzimy, bawimy się z nią wieczór albo dwa i to tyle. Przyznam się, że wciągnęła mnie na tyle, że pierwszą sesję z nią zakończyłem po 3 godzinach. Właśnie ta zdawkowość jest myślę kluczem do jakości Springblades. Już pod sam koniec mojej 6 godzinnej rozgrywki poczułem pewną nudę, szczególnie, że pomysłowość w walkach z przeciwnikami pod koniec trochę dogorywa. Miałem za to pozytywne doświadczenia z systemem rozwoju postaci, którego prostota i przejrzystość mimo wszystko zezwoliły mi skonstruować kilka ciekawych buildów. To z resztą nisza, która wydaje mi się nieeksplorowana. Gry turowe to często molochy. Jeśli więc marzy się wam taka prosta urocza turowa gra, która nie zeżre wam całej jesieni to jest to dobry wybór. Oczywiście o ile nie jest dla was dealbreakerem, ten cokolwiek quick time eventowy gameplay.