Recenzje Under The Waves

### **Recenzja „Under The Waves” – smutek, który pochłania jak ocean** **Cisza.** Pod wodą panuje cisza, ale to nie jest ta kojąca, odprężająca cisza, jakiej można by się spodziewać. To ciężka, przytłaczająca pustka, która owija się wokół bohatera i wokół nas samych. W „Under The Waves” nie chodzi o eksplorację głębin, choć jest jej tutaj pod dostatkiem. Nie chodzi o skarby, choć pod wodą kryją się niezliczone wraki i zatopione historie. To podróż do wnętrza siebie, do miejsca, do którego nie zawsze chcemy zaglądać. Wcielamy się w nurka przemierzającego podmorskie otchłanie, ale tak naprawdę nie nurkujemy po to, by odkrywać tajemnice oceanu – nurkujemy, by zmierzyć się z własnym bólem. Bohater przeżywa rozpacz, której nie można opisać słowami, ale jeśli kiedykolwiek doświadczyłeś straty, jeśli kiedykolwiek czułeś pustkę tak wielką, że wydawało się, że pochłonie cię jak bezdenna głębia – to będziesz wiedział. ### **Powolne tonięcie w emocjach** Rozgrywka w „Under The Waves” nie pędzi na złamanie karku. Nie jest to gra, która będzie cię zabawiać dynamiczną akcją czy szybkimi zwrotami akcji. Jest tu spokój, ale nie taki, który przynosi ukojenie. To spokój, który sprawia, że zostajemy sam na sam ze swoimi myślami. To jak siedzenie w barze w Red Dead Redemption 2, słuchanie historii pijaczków o skarbach, które zapewne nie istnieją – tylko tutaj zamiast baru mamy milczącą otchłań oceanu, a zamiast pijaczków – echa przeszłości, które do nas powracają. Eksploracja głębin jest piękna i jednocześnie przygnębiająca. Znajdujemy wraki, opuszczone łodzie podwodne, ślady tego, co kiedyś było. Wszystko w 4K wygląda olśniewająco, ale to piękno nie jest radosne. To piękno przemijania, ślady po ludziach i historiach, które już się skończyły. ### **Gra, która boli** Nie chcę zdradzać fabuły. Nie można jej opowiedzieć – ją trzeba przeżyć. Ale mogę powiedzieć jedno: to gra, która nie pyta, czy jesteś gotowy. Po prostu otwiera przed tobą drzwi do bólu, którego może wcale nie chcesz czuć. Jeśli kiedykolwiek straciłeś bliską osobę, jeśli znasz ten moment, gdy cały świat nagle traci sens, to „Under The Waves” cię uderzy. Mocno. Strata dziecka to największy ból, jaki może przeżyć człowiek. Tego nie da się wymazać, nie da się oswoić. Są gry, które bawią, które pozwalają na chwilę zapomnienia – ta nie jest jedną z nich. Ta gra przypomina. Może nawet za bardzo. Pod koniec łzy przyjdą same. Nie musisz być wrażliwcem, nie musisz lubić melancholii. Jeśli jesteś człowiekiem, jeśli masz serce – poczujesz to. ### **Czy warto?** To nie jest gra dla każdego. Niektórzy nie powinni w nią grać – nie dlatego, że jest słaba, bo nie jest. Jest piękna, ale w tym samym czasie okrutna. Jest smutna, ale i oczyszczająca. Może wzbudzić wspomnienia, które powinny zostać w spokoju. Może rozgrzebać rany, które miały się już zabliźnić. Jeśli jednak masz w sobie odwagę, jeśli chcesz zanurzyć się w tej historii – nie po to, by się bawić, ale by poczuć – to „Under The Waves” czeka na ciebie. Cicho, na dnie oceanu.