Recenzje Siege of Avalon: Anthology

Klasyka

Ciekawa pozycja, na pewno dla fana staroszkolnych RPGów warta uwagi. Niestety, archaiczny system walki i sterowanie przyprawia o potężny ból tylnej części ciała. Gra się ciężko, ale człowiek przywyka do ciągłej potrzeby manualnego zapisywania i jakoś to idzie do przodu. Grafika? Bywały lepsze, ale jest nieźle. Trochę boli brak wzięcia pod uwagę postaci żeńskiej (możemy stworzyć postać z ciałem kobiety, ale i tak wszystkie dialogi są prowadzone z perspektywy młodego chłopca). Muzyka w porządku, nie przeszkadza też brak udźwiękowienia NPCtów. To jest gra czytana, ale nie mamy ścian tekstu w dialogach i interakcje idą dynamicznie. Pod względem fabuły nie jest to Torment czy Baldury, ale z drugiej strony jest dobrze prowadzona (nawet jeśli jest zupełnie liniowa). Nikt nie będzie cię też trzymał za rękę, wszystko trzeba znaleźć samemu i czasem trzeba polegać na pamięci (więc dużo questów i smaczków można wcale nie doświadczyć). Warto, ale tylko gdy się nudzisz i lubisz sentymentalną podróż 20 lat wstecz.

Siege of Avalone to podróż do początków gier cRPG, podróż będąca częścią całkiem ciekawej i spójnej opowieści. Tytuł stoi historią i nie ma co się oszukiwać ktoś kto podejdzie do tytułu jedynie jak do slashera może się dość szybko odbić. Sama klawiszologia według dzisiejszych standardów jest trudna do przyjęcia (pod F1 macie pełen spis i tak nigdzie nie znajdziecie tej informacji w grze). Jeśli chodzi o rozgrywkę można porównać ją do Ultimy, prosty system walki przyprawiony garścią magii. Możliwość wyboru klasy postaci, jednocześnie dość otwarta droga do poprowadzenia dalszego rozwoju postaci w dowolnym kierunku. Esencją gry jest ciekawa historia, jeśli lubicie intrygi, nagłe zwroty akcji i zaskakujące zakończenia powinna wam przypaść do gustu. Mimo wszystko tytuł posiadający swoje lata zestarzał się z gracją i chociaż trudno nazwać go daniem głównym na stole dzisiejszego gamingu to na pewno będzie ciekawą przystawką!