Recenzje A Memoir Blue

7/10

Pewna sentymentalna podróż

Fidelio Mówi: A Memoir Blue to bardziej ładny wygaszacz ekranu w formie akwarium niż gra. Tytuł nie kłamie - to jedynie wspomnienie. Niestety to impresja bardzo przewidywalna. Od początku wiadomo o co tu chodzi i nie ma tu żadnej tajemnicy. Memoir czerpie pomysły z masy innych udanych gier, ale nie robi z tego wystarczająco dobrze. A do tego jest bardzo nierówna i ma rozgrywkę trwającą jedynie 60 minut. Plusy: + ładne rybki + niezłe efekty wody + nawet ładna grafika 2D + łatwe i szybkie achievementy Minusy: - jest przewidywalna (brak ciekawej fabuły, która chwyta za serce) - nudny gejmplej (klikamy tylko LPM i przeciągamy elementy) - niekonsekwentna strona wizualna (miks anime 2D z grafiką 3D bez możliwości poruszania) - przeciętna do bólu muzyka i piosenki stylizowane na Life is Strange (ale znacznie gorsze) - drętwe animacje postaci (i ten jej jednostajny skrzywdzony wyraz twarzy przez całą grę) - zagadki niezbyt inspirujące (mające wydłużać grę i symulować gejmplej, którego nie ma) - krótki czas gry (tylko 1 godzina) - raczej bezemocjonalny finał - zero replayability Komu polecam? + polecam dziewczynkom, bo emocjonalność i strona wizualna gry mogą do nich przemówić Komu odradzam? - odradzam graczom szukającym konkretnej rozgrywki, a nie klikania po ekranie - odradzam graczom szukającym ciekawej, angażującej historii Rada 1: Przejście Memoir Blue zajmuje jedynie godzinę. Gra jest zbyt wysoko wyceniona na to, co oferuje. Rada 2: Zamiast kupować Memoir Blue polecam ściągnąć jakiś ładny screensaver z akwarium na Windowsa. Podobne gry: Florence, Franz Kafka Videogame, Gris, Hydrophobia, Life is Strange, Submerged, What remained of Edith Finch + Steam Kurator Fidelio de Krytyk: ➥ https://store.steampowered.com/curator/10437106/

[h1]Materiał [b]wideo[/b] z rozgrywką [i]A Memoir Blue[/i]: https://youtu.be/FOTLe0fA8tU[/h1] Co tu dużo mówić. Piękna wizualnie, choć prosta gameplayowo, opowieść. Przemiła dla oka i ucha na tyle, że za tak niską cenę nie ma co się nawet zastanawiać, tylko brać i przeżywać tę niespełna godzinną podróż.

Są takie gry, w których przesadnie się nie nagrasz, a i emocje pozornie przez większość czasu jak na grzybach, a jednak końcówka sprawia, że nie żałujesz poświęconego czasu dla danej produkcji. I tak jest w tym wypadku. Nie rozwiązujemy skomplikowanych zagadek, nie wykorzystujemy swojej zręczności ani pomysłowości, nie odkrywamy żadnego sekretu ani nie poznajemy wielowątkowej historii. A jednak na koniec tej krótkiej bądź co bądź gry poczułem lekkie ściśnięcie w gardle i... zrobiło mi się ... ja wiem.... miło? To przyjemna ... yyy... no powiedzmy, że gra... i warto ją przejść.. a nie, czekaj... warto ją PRZEŻYĆ. Warte zapamiętania doświadczenie.

[quote][i]Zapraszam na moją stronę [url=http://store.steampowered.com/curator/27231431/]kuratora Steam[/url]. Na pewno znajdziesz tam coś dla siebie.[/i][/quote] [h1][i]A Memoir Blue[/i] - emocjonalna podróż w głąb pamięci[/h1] [i]Jakie to lekkie w kropli deszczu. Jak delikatnie dotyka mnie świat.*[/i] [b]A Memoir Blue to interaktywna opowieść stworzona przez studio Cloisters i wydana przez firmę Annapurna Interactive 23 marca 2022 roku. Gra przedstawia losy utalentowanej pływaczki o imieniu Miriam, która czuje przytłoczenie sławą i sukcesami. Odpoczywając od blasku fleszy, młoda kobieta dosłownie zanurza się we własnych wspomnieniach, aby odnaleźć fragmenty siebie z przeszłości, marzeń i miłości do matki. To historia opowiedziana bez słów, jednak nie jest trudna do zinterpretowania i wydaje mi się, że jest w niej coś poruszającego oraz życiowego. Osobiście nie udało mi się wpaść w nostalgiczny nastrój zazwyczaj wywoływany smutnymi scenami, natomiast doceniam A Memoir Blue za inne rzeczy, o jakich przeczytacie poniżej.[/b] [h1]Słodko-gorzka więź z rodzicem[/h1] Woda jest niezwykle wdzięcznym motywem w grach wideo. Tutaj żywioł przedstawiono jako nieodłączną część życia Miriam, tło przełomowych wydarzeń i bezpieczne, pewne miejsce. W podwodnych krajobrazach retrospekcje dotyczące bohaterki i jej matki są przemieszane z imaginacją oraz symboliką. W wielu fragmentach A Memoir Blue pojawiają się dwie rybki - jedna mała, druga większa - otoczone połyskującą poświatą. To swego rodzaju znak, za którym musi podążać protagonistka, by rozliczyć się z bolesnymi doświadczeniami, podjąć decyzję o przebaczeniu i ostatecznie zamknąć pewien etap. Miriam, wciągnięta w odmęty wspomnień, na ponów przeżywa ucieczkę z domu przed czymś niebezpiecznym. Sęk w tym, że jako kilkuletnie dziecko zupełnie inaczej postrzegała ten dzień i uważała, że nagłe wyjście z mamą przy boku to pełen przygód wypad. W następnych rozdziałach widz obserwuje przeprowadzkę obu postaci do przytulnego, choć niezbyt okazałego mieszkanka, a następnie naukę pływania małej Miriam. [b]Kiedy dziewczynka zaczyna podbijać zawody pływackie, coś sprawia, że relacja łącząca matkę z córką ulega pogorszeniu.[/b] Drobne interakcje z obiektami występującymi w otoczeniu to w zasadzie wszystko, na co pozwala się odbiorcy. Nie napotykając po drodze żadnych dodatkowych przeszkód, gracz jest w stanie ukończyć A Memoir Blue w niecałą godzinę. Jak w praktyce wygląda ta nieskomplikowana rozgrywka? Opiszę kilka przykładów. W jednej z pierwszych scen trzeba przeciągnąć trzy kostki lodu na dno szklanki z wodą, po czym w szkle pojawiają się dwie miniaturowe ryby. Zaraz potem Miriam stawia na ławie radyjko starego typu. Przesuwanie wskaźnika częstotliwości za pomocą pokrętła sprawi, że z radia zacznie wyciekać woda, zaś na głośniku zaczną się pojawiać białe ilustracje zdradzające motyw przewodni poszczególnych rozdziałów gry. [b]Przeciąganie elementów i serie pojedynczych kliknięć wystarczą do popychania naprzód historii, tylko że w przypadku tego tytułu odczuwam niedosyt.[/b] Momentami gra sama zakańcza jakieś działanie, zamiast pozwolić na to graczowi, na przykład w scenie z "dmuchaniem" balonów zawieszonymi nad podium. Nie odczuwałam zbyt dużej satysfakcji, odgarniając listowie przesłaniające fotografie rodzinne, zapalając światła albo składając odłamki lustra w jedną całość. Za to niezwykle ujęła mnie strona wizualna A Memoir Blue. Postać dorosłej Miriam i większa część świata są stworzone przy użyciu modelów 3D, ale w retrospekcje ukazujące protagonistkę jako dziecko oraz jej matkę wkrada się czarujący styl kreskówkowy. Połączenie obu tych technik nie jest czymś często spotykanym w grach. Nie da się ukryć, że znacznie więcej emocji upchnięto w animacjach 2D. [b]Prześlicznie narysowane sceny rewelacyjnie dopełniają tę produkcję i chwytają za serce dzięki bogatej ekspresji widocznej zarówno na twarzach, jak i w mowie ciała.[/b] Na koniec warto dodać, że historia przedstawiona w A Memoir Blue bazuje na autentycznych przeżyciach. Dyrektorka artystyczna projektu, Shelley Chen, opowiedziała o własnych doświadczeniach z dzieciństwa, gdy pewnego razu mama zabrała ją na "wycieczkę". Po latach dowiedziała się, co tak naprawdę kryło się za tą ekscytującą eskapadą. Bolesna prawda o wydarzeniach z przeszłości skłoniły Chen do zamieszczenia cząstki siebie w tworzonej przez siebie grze. [b]Jeśli jesteście złaknieni krótkich i prześlicznych samograjów, A Memoir Blue może się okazać strzałem w dziesiątkę. Doceniam duży nacisk na symbolikę i liczne metafory. Pomimo iż nie jest to topowa produkcja z katalogu Annapurny, myślę, że znajdzie licznych fanów.[/b] [i]*fragment wiersza Wisławy Szymborskiej pt. "Woda"[/i]