Recenzje Dorfromantik

Uzależniająca.

[h3]Dorfromantik – gra, w której nic się nie dzieje i to jest jej największy sukces[/h3] W świecie pełnym gier, które chcą, żebyś skakał, strzelał, craftował, umierał i robił TikToka z tego wszystkiego – [b]Dorfromantik[/b] przychodzi z tacą herbaty i mówi: [i]usiądź, człowieku, nie kompromituj się więcej[/i]. To nie gra. To emocjonalny plasterek miodu przyklejony do twojej duszy przez niemieckich programistów, którzy najwyraźniej stwierdzili, że najbardziej wybuchową rzeczą w grze powinna być fontanna. Tu nie ma przemocy, nie ma chaosu, nie ma głupich dialogów postaci z PTSD – jesteś tylko Ty, heksagonalne kafelki i euforia, kiedy uda Ci się domknąć wieś z sześcioma domkami. Oto gra, która wciąga Cię tak cicho, że nawet nie zauważysz, kiedy minęły trzy godziny, a Ty siedzisz zgięty nad monitorem jak architekt, który przeszedł na emeryturę i uzależnił się od modelarstwa. [olist] [*][b]Mechanika prosta jak budowa cepa, ale wciągająca jak bagno dla estetów.[/b] Układasz kafelki, łączysz je w większe struktury, zdobywasz punkty. I robisz to z dziką satysfakcją, jakbyś właśnie rozwiązywał zagadkę istnienia. [*][b]Styl graficzny jak z kartki urodzinowej od babci z Bawarii.[/b] Pastelowe kolory, malownicze drzewka, miniaturowe pociągi. Niby nic, a oko płacze z radości. [*][b]Gra usypia lęki jak ciepła zupa i kołdra jednocześnie.[/b] Zero stresu, zero presji czasu, zero ludzi wrzeszczących do mikrofonu. W końcu cisza. [/olist] Ale uwaga, nawet to sielankowe cudeńko ma swoje dziury w ogrodzeniu. [olist] [*][b]Brak fabuły, brak postaci, brak sensu życia.[/b] Jeśli szukasz narracji albo czegokolwiek poza „buduj las” – powodzenia. Ta gra ma storytelling jak kromka chleba. [*][b]Powtarzalność jak w pętli Groundhog Day, tylko bez Billa Murraya.[/b] Po 20 godzinach poczujesz, że układasz puzzle, których już dawno nie chcesz kończyć, ale i tak kończysz, bo uzależnienie. [*][b]Brak trybu, który zrobiłby coś bardziej... dynamicznego.[/b] Chociaż raz chciałoby się zobaczyć, jak burza zmiata Twoją wieś, a potem musisz odbudować ją z gruzu i łez. Ale nie. Tu nawet wichura ma dobry humor. [/olist] [b]Polecam?[/b] Oczywiście. [i]Dorfromantik[/i] to cyfrowa aromaterapia, zen w postaci gry, opium dla ludzi z fobią społeczną i perfekcjonizmem. Idealna do grania wieczorem, z kubkiem herbaty i wyrzutami sumienia, że znowu nie odpisałeś na ważnego maila. Nie każda gra musi być wybuchowa. Czasem wystarczy, że jest urocza i odkleja Cię od rzeczywistości jak taśma dwustronna. Więc tak – kup, zagraj i przestań na chwilę udawać, że jesteś w stanie grać w coś bardziej wymagającego.

Świetna gra, skłania do myślenia i planowania a jednocześnie jest przy tym bardzo relaksująca. Nawet człowiek nie zauważa jak w trakcie grania szybko mijają godziny. Zdecydowanie warta swojej ceny, polecam :)