Recenzje Rainbow Billy: The Curse of the Leviathan

Przeurocza gra dla dzieci i nie tylko, w której na każdym kroku widać ile serca i pasji twórcy włożyli w jej stworzenie. Grając w nią, czułam się trochę, jakbym przeniosła się do dawnych lat, w których platformówki święciły triumfy... choć miks gatunkowy jest tutaj tak duży, że ciężko "Rainbow Billy'ego" nazwać jedynie platformerem. Ale zaczynając od fabuły: jako tytułowy chłopiec mamy za zadanie ocalić Świat Wyobraźni przed straszliwym Lewiatanem, który pozabierał wszystkim kolory. Przy czym barwy nie służą tutaj jedynie cieszeniu oka, lecz także reprezentują różnorakie wartości, jakie każdy posiada w duszy. "Kolorowanie" napotykanych stworków, a w konsekwencji całych wysp, polega więc na przywróceniu im wiary w siebie, pokazaniu sposobu na stawienie czoła lękom... Robimy to poprzez dość specyficzny system walki, łączący w sobie QTE, turówkę oraz przede wszystkim dobre planowanie. Muszę przyznać, że bardzo mi się on podobał, choć momentami potrafił nużyć, podobnie jak rozmowy z poszczególnymi potworkami. Nie powiem - gra bardzo fajnie uczy konwersacji z osobami z rozmaitymi zaburzeniami (tu bardzo szkoda, że nie ma polskiej wersji, zwłaszcza, że bohaterowie posługują się całą gamą gwar i slangów), ale potworków jest 60 i widać w pewnym momencie, że twórcom kończyły się pomysły. Niemniej jednak, mimo tak dużej załogi, przywiązałam się do bardzo sporej części. Nie chcę też dalej pisać o interpretacji, bo tu już weszłabym w spoilery, ale cieszę się, że twórcy wykorzystali mnóstwo wiedzy z zakresu psychologii. Poza tym "Billy" jest jeszcze platformerem, ale bardzo łatwym i wybaczającym. Nie można tu zginąć, a najgorsze, co może nam się przytrafić, to utknięcie gdzieś z powodu glicza (niestety zdarzają się też takie, przez które trzeba restartować grę). Zagadki logiczne też należą do gatunków prostych (acz satysfakcjonujących), więc dla dzieciaków rzecz idealna, choć tu muszę przyznać, że pewnie przy walkach przydałaby się im pomoc dorosłych - niektóre sekwencje QTE nie zostawiają miejsca na najmniejszy błąd. Niestety tak sobie wypada aspekt kolekcjonerski - aby potworki mogły awansować, trzeba trochę żmudnie grindować dla nich prezenty i rybki do karmienia (choć minigierka z łowieniem jest całkiem przyzwoita). Niektóre z myśli (które trzeba "przepracować" w komputerze - coś cudownego!) też są nieźle poukrywane, ale to już zależy czy ktoś lubi się bawić w odkrywanie dosłownie każdego sekretu gry. Przyznam się szczerze, że "Rainbow Billy" skusił mnie przede wszystkim przepięknym stylem - może nie najnowocześniejszym, ale grafika stylizowana na "Paper Mario" wygląda po prostu przeuroczo. Warto też sprawdzić ścieżkę dźwiękową - jeden z utworów skomponował Toby Fox, a "Queen of Control" czy "Nothing Will Get in Your Way" nucę do tej pory. Jest zróżnicowana i łatwo wpada w ucho. Smuci mnie, że tytuł przeszedł trochę bez echa, bo mimo cukierkowej oprawy graficznej jest to indyczek, którego warto do siebie przygarnąć. Przyniósł mi dużo radości i słońca w te ponure dni.