Recenzje Metamorphosis

Odprezajaca gierka :)

Orygnialna i wciagająca przygoda.

Mi się podobało, szkoda tylko, że tak mało w niej emocji.

It is an interesting idea, and a great looking game, but the story is boring.

Spoko krótka gierka, w której rozwiązujemy zagadki środowiskowe w mikro świecie robaka Fabuła prosta, ale dopełniająca gameplay i całą wizję gry

Metamorphosis to majestatyczna gra z klimatem, przyzwoita fabuła, bardzo lekka i przyjemna z każdą minutą wkręca coraz bardziej. Polecam!

Gra świetna. Genialna perspektywa. Za jakiś czas zagram raz jeszcze aby zdobyć wszystkie osiągnięcia.

Metamorphosis to gra silnie inspirowana dwoma opowieściami Franza Kafki pt. "Przemiana" i "Proces". Połączenie obydwu opowieści w jednej grze jest uzasadnione, bo poruszają podobny temat (zagubienia jednostki w świecie totalnych korporacji/państwa), a gra bardzo kreatywnie to wykorzystuje i łączy ze sobą wątki z obu. Przy czym za trzon rozgrywki służy tu historia zaczerpnięta z "Przemiany". Bohaterem tej opowieści jest bowiem zamieniony w robaka komiwojażer Gregor Samsa. A w grze właśnie w tegoż komiwojażera i robaka się wcielamy. Naszym celem, jak można się domyślić, jest odzyskanie dawnej, ludzkiej postaci. Z tego faktu wynika cały pomysł na rozgrywkę - poruszanie się po lokacjach pełnych wielkich (z robaczej perspektywy) mebli, widelców, filiżanek, gramofonów. Wiążą się z tym również mechaniki: biegania, skakania, wspinania się. Jest to pomyślane bardzo kreatywnie, jakby "Przemiana" aż prosiła się o tego typu egranizację. W tle tych robaczych przygód toczy się natomiast "Proces" Józefa K., który w tej wersji historii jest przyjacielem głównego bohatera. Pomysł na połączenie tych historii jest więc fajny i ma też swoje skutki fabularne, szczególnie w finale gry. Takie hołdowanie Kafce ma też jednak swoje słabsze strony. Bo fabuła sama w sobie nie jest zbyt wciągająca i mimo 2 dostępnych zakończeń, nie satysfakcjonuje. Sytuację ratuje doza humoru, ogólny surrealizm oraz sam fakt, że udało się w tak kreatywny sposób połączyć opowieści Kafki. Biegając jako robak po biurku możemy więc oglądać i słuchać dziejącą się w tle scenkę między bohaterami "Procesu". Problem jest jednak taki, że mocno to rozprasza i odciąga od "głównego zadania". Bo rozgrywka wymaga nieco skupienia i nie prowadzi gracza za rękę. Mamy tu więc dużo wolności, dróg do celu, które zależą od robaczej zręczności w segmentach platformowych. W razie zgonu (może się zdążyć), mamy bardzo szybki restart do checkpointu. Żebyśmy nie zgubili się na mapce, w każdym momencie możemy oddalić kamerę, aby oglądnąć scenkę która dzieje się w tle lub rozglądnąć - gdzie znajdują się ważne obiekty. To jest dobra rzecz, bo widać też ślady, które po sobie zostawiliśmy (i fajnie pokazuje też skalę - naszego robaka, do wypełnionego meblami pokoju). Robakiem biega i skacze się naprawdę przyjemnie, od czasu do czasu możemy wspinać się po pionowych powierzchniach (jeśli znajdziemy porozlewane atramenty, miód itp,). Gra ma też przyjemne momenty łamigłówkowe (banalne, ale kreatywne i sensownie wplecione w fabułę). Czasem trzeba skoczyć na pieczątkę, przycisnąć przycisk, pokręcić mechanizmem zegara, albo skleić kabel miodem przyniesionym na odnóżach. Najsłabsze były chyba segmenty "questowe" (znajdź coś/kogoś, zrób coś) w otwartej przestrzeni. Miałem poczucie, że przegapiłem w nich sporo atrakcji, bo choć mapa była fajnie skonstruowana (z perspektywy "mrówki"), to nawigowanie po niej było chaotyczne. Gra ma na przykład swego rodzaju zadania poboczne, ale czasem wykonuje się je przypadkiem, lub przegapia. Miejscami widać, że budżet Metamorphosis był niewielki. Że historia musiała być skrojona na te ostatecznie 5 godzin rozgrywki. Robacze dialogi (bo w grze można gadać z innymi robaczymi NPCami) to niezbyt przyjemne dla ucha, ale uzasadnione fabularnie szemranie. Niemniej, składa się to wszystko na fajną historię na jeden wieczór, a kafkowski klimat buduje też "operowa" muzyka. Grafika jest całkiem ładna, taka unrealowa - czyli bryły nie do końca ociosane, w pastelowych kolorach, odrealnione (nazwa silnika mówi za siebie). Modele ludzi, zapewne specjalnie tak potraktowano, ale nie przypadły mi do gustu. No i - co ważne, bugów nie uświadczyłem żadnych. Za 60 ziko polecam, bo fajnie się robakiem biega i widać sporo włożonego serca.

Budzisz się na kacu jako robal... a sama gra na podstawie książki z 1912 roku. Przyznam, pomysł dość oryginalny, a tytuł przyjemny. Polecam obczaić. + świat widziany oczami "robaka" + pomysł - krótka... 4 godziny? - czasem sterowanie - końcówka nuży: idź do punktu A, B, C, D, E...

„Robaczy świat” Ta gra idealnie do mnie trafiła, ciekawa perspektywa bycia insektem, nowatorskie podejście do tematu, świetny klimat, miejscami zabawna. Warto ograć ten tytuł, szczerze polecam każdemu! Ocena: 8/10