The Expanse: A Telltale Series İncelemeler

[h1]Uzayda da olsan, yalnızlık insanın cehennemi olabilir. “İnsan, boşlukta da yalnızdır.”[/h1] Tam derin düşünceler üzerine kafa yormalık havadayken kafa dağıtmak amacıyla "yav yarım bıraktığım şu oyunu bitireyim" diye oynamaya devam ettim ve daha da derin mevzulara kafa yorasım geldi. [b]Bilim kurguya bu kadar düşmemin en büyük nedenleri yalnızlık, insan doğası ve insan olmanın ağır yükünü çok güzel yansıtmaları.[/b] The Expanse de özgür iradenin kırılganlığını, insan olmanın ağırlığını, seçimlerin yükünü sorgulatan, felsefesi oldukça güzel bir bilim kurgu oyunu. Yav bu nasıl bir evren diye düşünürken sonradan azıcık araştırdım ve oyunun James Corey’nin kurguladığı evrende geçen bir oyun olduğunu gördüm. Merak edenler için, bu evren üzerine The Expanse adlı bir dizi de çekilmiş. James Corey tarafından yazılan kitaplar Amazon'da var. İthaki çevirmiş. İlk kitabı anında dızladım. SENİ ÇOK SEVİYORUM TÜRKİYE'NİN SON BİLİM KURGU KALESİ İTHAKİ 😭 Telltale sağ olsun bize bu evrende seçim yapma şansı da tanımış. Böyle bir uzay evreniyle tanışmamı sağladığı için Telltale'e teşekkürler 🌸 [h3]Hikaye ve Felsefi Derinlik[/h3] Kontrol ettiğimiz karakter Camina Drummer abla ilk 3 bölüm aşırı içine kapanık ve güçlü gözüken bir karakter. Siyasi entrikalar ve hayatta kalma çabasının yanı sıra ahlak anlayışıyla liderlik etmeye çalışmasını görüyoruz. Liderliğin insanı ne kadar yalnız bıraktığını, seçimlerin ne derece ahlak ve etiği zorlayıcı hale geldiğini görüyoruz. Kimin canı daha önemli? Bu elemanın bacağı erzaklardan daha mı önemli? Ekibim bana ihanet eder mi?... İlk defa bir oyundaki seçimler bana iyi ya da kötü gelmedi. Burada kararlar çoğu zaman daha büyük bir kötülükten kaçmak için yapılan fedakarlıklara dayanıyor. Bu tür oyunları “ben olsam ne yapardım” diye oynamayı sevdiğimden bir iki seçim gerçekten benim de ahlaki ve etik değerlerimi aşırı zorlandı. Ancak mantığı ön plana koymak bu zorlanmayı biraz engelledi. Uzayda Belters, Inners ve Marslılar arasında hayatta kalmak için insanlık değerlerinden ne kadar ödün verebiliriz? Kimin hayatı daha değerli? Sadakat, güven, aşk ya da ihanet gibi kavramlar, dünyamızın çok ötesinde, insanların var olduğu her yerde, yerçekimsiz bir ortamda bile karşımıza çıkıyor. Üstelik hayatta kalmak daha öncelikliyken. Bu konu üzerine daha yazardım ama konudan sapmak istemiyorum :') [h3]Karakterler[/h3] Drummer çoğu zaman güçlü ve çoğu zaman içine kapanık duruyor. Liderliğin ne kadar yalnız bir yer olduğunu temsil eden bir karakter. Karakterler arasındaki etkileşimler derin ve bazen çok komik oluyor. Khan'ın repliklerine çok güldüm. Her mürettebat üyesinin ayrı bir hikayesi, inancı ve kendi içinde çelişkisi var. Bu da oyuna daha fazla bağlanmamızı sağlıyor. [b]Uzayda da olsak, kendi zihnimizden çıkış yolunun diğer insanların varlığı olduğunu gösteriyor.[/b] [h3]Teknik ve Atmosfer[/h3] Oyun 3. bölümden sonra devamlı kendi kendine kapanmaya başladı. O kadar hevesle oynarken bunu yaşamak ağır sinirimi bozsa da oynamaya devam ettim. Görsel açıdan Telltale’in klasik tarzı korunmuş ve bu benim çok hoşuma gitti. Özellikle sıfır yerçekiminde yapılan bölümler hem estetik hem mekanik açıdan cidden uzay hissi verdi. Müzikler konusunda ne diyeceğimi bilmiyorum. Çok hoşuma gitti. Epik ve enstrümantal bir havası vardı. Sanki boşluğun sesini bize duyuruyor gibiydi. [b]"Uzayda çığlık atarsan kimse seni duyamaz."[/b] Ancak bir bilim kurgu oyunu daha içimizdeki sessiz çığlıkları yansıtmış gibi duruyor.