Fires At Midnight İncelemeler

Bazı şeyler iyileşmiyor ama hayat mecburen devam ediyor. Oyun neye benziyor dense, hala açık ve derin bir yaraya hiçbir pansuman yapmadan üzerine küçük birkaç yara bandı yapıştırarak yaşamaya devam etmeye derdim o yüzden sanırım. Önce erkek karakterin bakış açısından deneyimliyorsunuz hikayeyi ve nihayetinde de bu bir ilişki olduğu için, bir erkek karakterden ne kadar hazzedilmezse o kadar hazzetmedim. Oyunda madde kullanımı, depresyon, cinsellik ve travmatik altyapılar mevcut bu yüzden zaten hiçbir şeyin normal şartlarda sürememesi bir yerde doğal geliyor, ama bu çıkmazda alınan kararların ya da içine girilen ruh hallerinin yıkıcılığından etkilenmemeniz zor. İkisi birbirine zıt beklentilerde ve ihtiyaçlarda iki karakter var ve gerçekten oynarken bu kadar b*ktan bir ilişkinin insanın hayat kalitesini ne kadar düşürebileceği bir yana, aklıma kaynayan kurbağa sendromunu getirdi. Bir zarar yavaş yavaş ve başta hissettirmeden geldiğinde ona gerçekten bağışıklık kazanabiliyorsunuz ve kurtulması normalden çok daha zor ve yıpratıcı sonuçlarla mümkün olabiliyor. Oyunun yarattığı etki de buralarda bir yerde sanırım. Kadın karakterin bakış açısına geçtiğimde, erkeğin bütün o yüzeysel ve mantıksal yaklaşımının içeride içten içe nelere sebep olduğunu görünce dehşete düştüm. İfadesiz bir suratın altında neler saklı olabileceğini bilememek ve çaresizlik hissinin doğurabileceği tehlikenin büyüklüğü de bir o kadar korkunç geldi empati yapınca. Hikayenin servis edilişini epey başarılı buldum o yüzden. İç açıcı bir hikaye ya da salt aşk hikayesi değil, ama bu tarz ağır temalarla bir sorununuz yoksa deneyimlenmesini tavsiye edebilirim.