Recenzje Victor Vran ARPG

Plusy: - Dużo możliwości rozwoju postaci i wyposażenia, co jednak nie przytłacza, bo kolejne elementy wprowadzane są stopniowo, - Różne bronie (palne, sieczne, obuchowe), każdą gra się inaczej, wybrane dwie z nich można szybko przełączać, - Ciekawa fabuła, - Różnorodne scenerie, - Masa różnych potworów do ubicia, - Dużo wyzwań (10 dla każdej lokacji), - Dopracowana grafika, - Tworzenie przedmiotów, Minusy: - Wiele wyzwań jest bardzo trudnych, - By ukończyć wszystkie wyzwania trzeba by bardzo długo grać, - Limit poziomu postaci (50), później dostaje się tylko przedmioty.

Van Helsing na wesoło. Zręcznościowe RPG z obsługą pada (dobrze rozwiązane sterowanie!). Na plus jest na pewno tryb kooperacji do 4 graczy jednocześnie. Na minus niezbyt duża ilość graczy, więc trzeba mieć znajomego z grą. Gra jest cały czas rozwijana, pojawiają się dodatkowe darmowe DLC. Jak się komuś znudzi Diablo III i Path of Exile, to jest to miły przerywnik.

Gniot. Słaba optymalizacja. Na ten moment nie polecam. Przed ostatnią łatką gra działała. Teraz wbija menu ladowaine i wywala do pulpitu. Gra nie urzyteczna. Wbijasz i wywala cię. Załatajcie te dziury to dam pozytywa.

Powiem krótko. Gierka na max 15h, gdy sprawdzasz wszystkie miejscówki i od czasu do czasu poszukasz znajdziek. Wbiłem 36lvl po ostatnim bossie i na tyle się skończyło. Ogólnie mechanika jak w Diablo 3, więc mi podeszła strasznie. Męczy powtarzalność przeciwników. I za mało bossów jest, no ale w końu kupiłem za 5 euro, więc nie mam co narzekać. Szkoda, że 2 skille na jedną broń, a jest ich z 5(?). Demoniczne moce kozak, karty też nawet fajne. Polecam, bo wciąga i ten soundtrack na zamku <3

Hmm... może tak, miałem dać początkowo negatywną recenzję, ale było by to jednak niesprawiedliwe bo gra jest naprawdę fajna. To co jest jednak bardzo irytujące to ogromna przepaść między rozgrywką zwykłą a walką z bossami zwłaszcza tym ostatnim, to jakbyś przeskoczył z easy do very hard.

Witka :) <3 Bardzo fajny Victor, bardzo fajny Głos, Lady Katarina jest tutaj Lady bo jest królową Zagoravii. Victor Vran to bajkowy jeźdźca, bohater, zastępca wielkiego Van Helsinga. Gra ma nieco bardziej łagodny i pogodny przede wszystkim klimat. Nie ma tutaj ognistych mroźnych czy dzikich głęboko leśnych mapek. Wszystkie mapki się od sb różnią ,natomiast łączy ich ta jedna i ta sama pogodność. Bohaterowie to tak na wsmak handlarze towarem gdzie dwie postacie niczym Yetka z Lords of the fallen towarzyszą nam parę razy nie wnosząc do gry nic poza swoimi przemyśleniami,lecz tutaj na wsmak wartościowymi dając nam prawdę wobec czegoś... Irene w 2-ch fragmentach to taka Katarina z przygód Helsinga ,lecz poza tym nie poczujemy żadnych więzi z jakimkolwiek bohaterem ,a sama Katarina jest tutaj królową. Klimacik teoretycznie idzie tutaj polecić grę nadwyraz wielkim fanom Helsinga i Steampunku. Pytanie która gra jest lepsza? Oczywiście Van Helsing ,ale oprócz III. Muzyczka jakaś sb gra ale mogłoby jej w ogóle nie być ,nie odzwierciedla się to wcale. Budowa postaci i gameplay o jeny i tutaj jest problem. Mamy kilka rodzajów broni i zupełnie inaczej się nimi gra natomiast samo wbijanie poziomów daje nam hp punkty przeznaczenia i nie ma tutaj many. Skille ładują się same jest ich po 2 na każdą broń do tego dochodzą spelle tutaj tak zwane mocą demona. Czyli ładujemy sb pasek mocy poprzez młuckę mobków i działa to jak rage w VH tyle że tutaj walimy tą moc a nie powiększamy sb obrażeń na atakach. Sama nasza postać poza standardowym seksownym głosem przeznaczenia posiada nad wyraz kozackie i poważne spojrzenie oraz wygląd i tak poza tym odzywa się mało ale więcej niż przykładowo agent 47 z rozgrzeszenia :P Wad mam parę: Ubogi klimat, ciągły respawn przeciwników w tych samych miejscach po powrotach do lokacji, bezwartościowość itemków, w zasadzie przy tym można pozostać ponieważ nie ma tutaj żadnych pancerzy nakolenników nic... Bronie są niektóre źle zbalansowane i tłucze się mobki za długo zbyt topornie bezwartościowość itemków wracając czyli grind tak naprawdę po kasę żeby wgl nic wartościowego za to nie kupić, gwiazdki i sekrety jest to tak cholernie nieistotne tak wkurwiające i bezwartościowe że aż przykro bo mam te 20h wbity lvl 41 i żeby osiągnąc ten 50 ja muszę się dostosować raz że pod playkę jakąś tam bronią zrobić no damage w grze kurwa jego mać hns i przy tym tańcować dupą w przeróżny sposób, jest to mega chujowe. To już nawet nie chodzi o achievementy ale sam fakt tej straty czasu nie wiadomo po jako kurwę. Zalety: Zdecydowanie system kart gdzie wbijamy punkty przeznaczenia i idzie sb fajnie zbonusować postać, pod healing, damage-critical, moce demoniczne(spelle), broń miotaną lub białą. No coopik jest mile widziany :p Bronie nad wyraz zajebista jest księga i na początku shotgun a potem ? echhhhh Gameplay to tak naprawdę bardziej izometryczny shooter nijeżeli hns Podsumowanko: Warto zagrać ale VHI i VHII lepsze zdecydowanie :P

Diablopodobna, fajna napierdalanka znacznie lepsza od niedorobionego vanhelsinga co miał masę bugów. Potwory atakują w dużych grupach ale idzie ogarnąć sytuacje. Dużym plusem jest to że każda broń ma własne specjalne skille. Trochę mi się levelowanie nie podoba: trzy opcje, dwie z nich to karta bonusowa pasywnych skilli a trzeci to skrzynia, nigdy nie wiesz co za badziewie losowe dostaniesz.

5/10 + graphics looks ok + witcher Geralt's voice as main character voice + climatic music + can be rushed if you dont want to do all side quests and challenges - barely enyojable character progression - feels very flat with the history and main plot - couple low budget decisions which kind of ruined to whole experiance - game first gives options to choose favorite weapon and then makes most challenges and secondary achievments based on other weapons - I wasn't eager to explore all locations since game poorly rewards player for searching upgrades

Gra jest dopracowana, atrakcyjna wizualnie Bardzo fajnym rozwiązaniem jest to, że zamiast klas, to rodzaj broni determinuje umiejętności. Ciekawi przeciwnicy, dynamiczna rozgrywka. Bardzo podoba mi się pomysł złośliwych zaklęć, czyli możliwości podnoszenia/obniżania poziomu trudności za pomocą 5 zmiennych (w dowolnym momencie). Dzięki temu możemy dostosować trudność gry do własnych oczekiwań. Jestem po 26.5 h zabawy i raczej nie widzę końca z tego miejsca - przeszedłem podstawkę i dwa fabularne DLC. Do Mötorheada wrócę, do tego drugiego nigdy w życiu! Oceniam Victora prawie tak wysoko jak Torchlite 2.Brawa dla bułgarskich koderów.

Genialny hack and slash! Obowiązkowa pozycja dla fanów Diablo , Van helsinga czy Grim Dawn. Rozgrywka jest uproszczona co do wymienionych wcześniej tytułów , ale gra się z przyjemnością. Tyle lat czekam na Victor Vran 2